Άλλη μια (δυστυχώς) καθημερινή ιστορία
Το Hip Hop γεννήθηκε από και για τους καταπιεσμένους. Μαζί τους ανασαίνει, διαμαρτύρεται, φωνάζει, εξεγείρεται, αγαπάει, πονάει και θρηνεί...
Τι είναι το Hip Hop; Κίνημα; Τρόπος; Κουλτούρα; Όνειρο; Προορισμός; Σε αυτή την κοινωνία ας είναι πρώτα ερέθισμα και όλα τ' άλλα θα τα βρούμε...
Το Hip Hop γεννήθηκε από και για τους καταπιεσμένους. Μαζί τους ανασαίνει, διαμαρτύρεται, φωνάζει, εξεγείρεται, αγαπάει, πονάει και θρηνεί. Ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να κάνει δημιουργώντας το πρώτο ερέθισμα και δίνοντας συγχρόνως την επιλογή για το μονοπάτι που ο καθένας θα επιλέξει να διαβεί…
Γύρισε σπίτι κατάκοπος και σχεδόν ανήμπορος να πράξει το οτιδήποτε. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευε. Δεν είχε και πολλή σημασία άλλωστε. Άλλη μια μέρα που έπειτα από ένα κουραστικό δεκάωρο στην εργασία του θα έμενε μέσα χαζεύοντας μπροστά από μία οθόνη. Το έκανε για χρόνια. Σχεδόν τόσα, όσα θυμόταν τον εαυτό του. Απλά με τον καιρό η παλιά τηλεόραση που είχε στο δωμάτιό του, έδωσε την θέση της σε μία νέα προηγμένης τεχνολογίας για να μπορεί να παρακολουθεί με περισσότερη άνεση τα αγαπημένα προγράμματά του από κάποια διαδικτυακή πλατφόρμα.
Δεξιά και αριστερά της... παρέας του, δηλαδή της τηλεόρασης, ήταν μια βιβλιοθήκη και ένα ράφι γεμάτο με δίσκους βινυλίων αντίστοιχα. Για ντεκόρ τα είχε. Δεν τον ένοιαξε στιγμή τι υπήρχε σε εκείνα τα ράφια. Εκείνον πάντα τον συνέπαιρνε η δύναμη της εικόνας ή τουλάχιστον αυτό ήθελε να πιστεύει. Όσο ήταν παιδί, πού και πού ένας από τους γονείς τους ερχόταν στο δωμάτιό του για να δυναμώσει την ένταση του ήχου και να μην ακούει τι γινόταν στο γειτονικό διαμέρισμα. Σιγά - σιγά του έγινε συνήθεια και την κρατά ακόμα και τώρα. Τι θα γινόταν, όμως, αν έβγαινε από αυτόν τον φαύλο κύκλο;
Ίσως κάποια στιγμή να είχε ακούσει μια παλιά του γειτόνισσα, την Σοφία. Αθλήτρια παγκόσμιας εμβέλειας που φάνταζε σε όλους δυνατή. Όταν, όμως, το σκοτάδι απλωνόταν, δεν σταματούσε να κλαίει και προσπαθούσε να βγάλει την σάρκα της.
Μπορεί να είχε ακούσει σε κάποια γιορτή κι εκείνη τη νεαρή φοιτήτρια, την Ελένη να έλεγε για όσα περνούσε στο νησί που σπούδαζε και να μην χρειαζόταν μετέπειτα να κάνει πως... έπεσε από τα σύννεφα, όταν η θάλασσα ξέβρασε το άψυχο και κακοποιημένο σώμα της.
Μπορεί να είχε ακούσει σε κάποια γιορτή κι εκείνη τη νεαρή φοιτήτρια, την Ελένη να έλεγε για όσα περνούσε στο νησί που σπούδαζε και να μην χρειαζόταν μετέπειτα να κάνει πως... έπεσε από τα σύννεφα, όταν η θάλασσα ξέβρασε το άψυχο και κακοποιημένο σώμα της.
Μπορεί πάλι οι φωνές της Μελέκ ή το σύρσιμο των αλυσίδων με τις οποίες την έδενε ο σύζυγός της, να μην του είχαν περάσει απαρατήρητες.... Ίσως να είχε ακούσει και τους κρότους από τις πρώτες σφαίρες που έπεσαν και αυτή η γενναία γυναίκα και τα παιδιά της να γλίτωναν μια ώρα αρχύτερα από τον εφιάλτη. Αν γλιτώνεις δηλαδή έπειτα από κάτι τέτοιο...
Ίσως να είχε καταλάβει από νωρίς τα «δικαιώματα» που έδινε εκείνο το... όμορφο παλικάρι, ο νοικοκύρης, ο θρησκευόμενος, ο ιπτάμενος με την καλή δουλειά και γυναικοκτόνος με προτίμηση στα 14χρονα κοριτσάκια.
Μπορεί και να προβληματιζόταν για όλα εκείνα τα παιδιά που μπαινόβγαιναν στο σπίτι γνωστού και δικτυωμένου σκηνοθέτη με τους ισχυρούς και πρόθυμους να τον ξεπλύνουν φίλους...
Ίσως πάλι κάποιο βράδυ να αναρωτιόταν γιατί εκείνη η ηθοποιός που νοίκιαζε το διπλανό διαμέρισμα, επέστρεφε τρομοκρατημένη σπίτι της έπειτα από κάποια πρόβα....
Μπορεί να είχε ακούσει και την στερνή ανάσα που άφηνε μία μητέρα, όταν την έπνιγε ο σύζυγός της στο διπλανό δωμάτιο από εκείνο που κοιμόντουσαν τα παιδιά της.
Ίσως να είχε ακούσει και τις φωνές εκείνου του πατέρα που επιχειρώντας να σταματήσει την παρενόχληση κόρης του από μία ομάδα πέντε εφήβων, κατέληξε στην εντατική...
Οι φωνές μιας 50χρονης γυναίκας που ενώ προσπαθούσε με το πιο τίμιο τρόπο να βγάλει ένα μεροκάματο της κακιάς ώρας, βρέθηκε παγιδευμένη σε μία κόλαση που θα την βασανίζει για το υπόλοιπο της ζωής της, θα είχαν φτάσει σε εκείνον. Δεν μπορεί, έπρεπε να είχαν φτάσει...
Όπως έπρεπε να ακούσει κι εκείνα τα παιδικά κλάματα από το σπίτι ενός... ανθρώπου του Θεού, αλλά ούτε αυτό συνέβη.
Και να ήταν μόνο αυτά; Είναι τόσα πολλά που χάνεται το μέτρημα. Εδώ, όμως, αναφερόμαστε σε ζωές. Για αυτό έπρεπε να μην τον... μάθουν να ανεβάζει την ένταση του ήχου της τηλεόρασης. Έπρεπε και ο ίδιος, όμως, να έχει βρει από μόνος του το ερέθισμα. Να κουνήσει το «ξερό» του και να το ψάξει σε ένα βιβλίο ή σε έναν δίσκο σαν το "Realities Of Life" του Life από τους Phi Life Cypher. Δεν το έκανε, αλλά πλέον δεν έχει δικαιολογία…
Επικοινωνία:
Facebook: The story of my hip hop
Twitter: @StoryHip
Issuu: thestoryofmyhiphop