Duke Bootee, εκείνος που έστειλε το μήνυμα.

Κάπου στα 40 του θέλησε να αλλάξει ρότα. Έδωσε αρκετά στη μουσική. Προφανώς περισσότερα από όσα πήρε από τη βιομηχανία που έχει στηθεί εδώ και χρόνια γύρω από την αγάπη του. Έπαιζε σχεδόν όλα τα όργανα. Ίσως μόνο το πιο διαδεδομένο, η κιθάρα να μην άνηκε στο ρεπερτόριό του. Έγραφε στίχους και όποτε χρειάστηκε, έπιασε και το μικρόφωνο. Συνεργάστηκε με τους σπουδαίους, γιατί ήταν μεγάλος και αυτός. Κάποτε του είχε κάνει και μία αφιέρωση ο Miles Davis. Αυτό τα λέει όλα, οπότε δεν χρειάζεται να σας κουράζω άλλο με την πεζότητά μου.

Όταν, όμως, έφτασε η ώρα της αλλαγής πλεύσης, προτίμησε να μην «κρεμαστεί» από τις αναμνήσεις και να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο. Δεν φοβήθηκε, ούτε επαναπαύτηκε στις δάφνες του παρελθόντος επιλέγοντας ξανά το δύσβατο μονοπάτι. Πήρε την πιστοποίηση διδασκαλίας που χρειαζόταν κι έγινε εκπαιδευτικός.

Γέννημα θρέμμα του Νιου Τζέρσεϊ - παρότι ήξερε από πολύ παλιά τι συνέβαινε και στους δρόμους της μητέρας του Hip Hop, της Νέας Υόρκης - ξεκίνησε από την πόλη του το εκπαιδευτικό ταξίδι. Αρχικά σε λύκεια κακόφημα, αλλά δεν τον ένοιαζε. Η σκέψη του ήταν στους μαθητές του. Έφτασε μάλιστα να γίνει πανεπιστημιακός καθηγητής.

Το 2007 μετακόμισε στη Σαβάνα της Τζόρτζια και για λόγους υγείας. Άλλος αέρας εκεί. Λιγότερο βιομηχανικός. Του έκανε καλό, γιατί οι αντοχές της καρδιάς του λιγόστευαν. «Ανάσαινε», όμως, με τη διδασκαλία. Ίσως για αυτό μόλις έναν χρόνο μετά την συνταξιοδότησή του, έφυγε για το πιο μεγάλο ταξίδι: 13 Ιανουαρίου του 2021, έγραφε το ημερολόγιο, όταν άφησε την τελευταία του πνοή.

Ήταν το πρώτο κυρίαρχο rap group με τον πιο κυρίαρχο MC που έλεγε κάτι που είχε σημασία

Το μαντάτο ή καλύτερα το μήνυμα τού «χαμού» του με την δύναμη της τεχνολογίας εξαπλώθηκε κι έφτασε στα πέρατα της γης. Οι μαθητές του σίγουρα ήταν από τους πρώτους που το έμαθαν. Ίσως κάποιοι εξ αυτών να άφησαν ένα λουλούδι στην παλιά του έδρα. Κάποιοι άλλοι μπορεί να άφησαν και ένα μήνυμα γραμμένο με αγάπη και πόνο στο γραφείο του. Άλλοι μπορεί να άφησαν ένα επτάιντσο δισκάκι γράφοντας πάνω του μια παλαιότερη δήλωση του Chuck D. «Ήταν το πρώτο κυρίαρχο rap group με τον πιο κυρίαρχο MC που έλεγε κάτι που είχε σημασία».

Αυτές ήταν οι σκέψεις του frontman των Public Enemy, όπως ομολόγησε ο ίδιος χρόνια αργότερα, όταν άκουσε το “The message” των Grandmaster Flash and the Furious Five που κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου 1982 και αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς της κουλτούρας. Η παρουσία του Grandmaster Flash είναι έτσι κι αλλιώς εμβληματική, ενώ στη δήλωσή του ο Chuck D αναφερόταν στον Melle Mel.

O Edward G. Fletcher a.k.a Duke Bootee δεν ήταν μέλος των πέντε υπέροχων του Grandmaster Flash και ας πόζαρε μαζί τους στο εξώφυλλο του δίσκου. Ήταν, όμως, εκείνος που είχε ανοίξει τον δρόμο για τον Melle Mel. Ο τότε session μουσικός είχε γράψει τους περισσότερους στίχους του τραγουδιού το 1979. Ο Melle Mel πήρε την σκυτάλη από τον Duke Bootee - ο οποίος ράπαρε και συμμετείχε το κλιπ του τραγουδιού - και ολοκλήρωσε την αποστολή του μηνύματος. Από τους επτά που διακρίνουμε στο εξώφυλλο του δίσκου, μόλις οι δύο, Melle Mel (παρουσίαση, στίχοι) και Duke Bootee (παρουσίαση, στίχοι, μουσική/παραγωγή,) συμμετείχαν στην δημιουργία του κομματιού. Αυτό, όμως, δεν έχει σημασία. Η ουσία κρύβεται στο... message. Και το μήνυμα αυτό είναι αέναο.

Rest in Peace Duke Bootee.

Facebook: The story of my hip hop

Twitter: @StoryHip

Issuu: thestoryofmyhiphop