Είναι ο Jay Z ο πιο αειθαλής MC που έχουμε γνωρίσει;

Η Νέα Υόρκη, η Μέκκα του Hip-Hop, είχε πάντα τους βασιλιάδες και τους προφήτες της. Τα μεγαλύτερα ιερά τέρατα της σκηνής βάδισαν και μεγαλούργησαν στους δρόμους της εκπροσωπώντας όλη τη πόλη αλλά και της συγκεκριμένες γειτονιές που τους μεγάλωσαν. Στο πλήρωμα του χρόνου πολύ από αυτούς έφυγαν νωρίς και άδικα από τη ζωή ή σιγά σιγά έχασαν τη σπίθα στα γραπτά και τα verses τους, μην μπορώντας πλέον να επηρεάσουν τη μουσική και την πόλη τους.

Ο Jay-Z είναι ίσως ο μοναδικός που δεν χωράει στις παραπάνω κατηγορίες. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ο Jay Z αφήνει ένα τεράστιο σημάδι στην ιστορία του Hip-Hop. Το Reasonable Doubt ήταν ένα ακόμα από τα θαύματα εκείνης της περιόδου που τον τοποθέτησε στην διεκδίκηση του τίτλου του βασιλιά της πόλης, δίπλα στα άλλα δύο μεγαθήρια, τον Nas και τον Biggie. Ένα πραγματικό masterpiece ηχητικά και λυρικά που ακόμα θεωρείται από της κορυφαίες δουλειές στην ιστορία αυτής της μουσικής.

Μπαίνοντας στη δεκαετία του 2000, η «Μάχη για τη Νέα Υόρκη» έχει γίνει κούρσα για δύο άλογα και μας χαρίζει μερικά από τα καλύτερα Diss στην ιστορία του Hip-Hop. O Nas γράφει το "Ether" και ο Jay απαντάει με το "Takeover", χτυπώντας ταυτόχρονα και τον Nas αλλά και τον Prodigy. Ο Jay κυκλοφορεί το "Blueprint", έναν από τους καλύτερους δίσκους του, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά με μεγαλύτερη άνεση τη μουσική του ευφυΐα και υπεροπλία. Μεταξύ άλλων στη κόντρα του με το Nas αναφέρει ότι: «οκ έχεις το Illmatic αλλά τι άλλο; Εμένα κάθε δίσκος μου θερίζει». 20 χρόνια μετά μάλλον, αυτό το στοιχείο τοποθετεί τον Jay πιο ψηλά από τους υπόλοιπους.

Το "The Blueprint2 –The gift and the curse" δεν στέκεται στο ύψος του 1ου (λες και είναι εύκολο), αλλά συνεχίζει να έχει tracks που αναδεικνύουν τις δυνατότητες του τεράστιου αυτού καλλιτέχνη. Την αμέσως επόμενη χρόνια ακάθεκτος και αφού έχει βγάλει ένα απλό LP και ένα 2ο τη προηγούμενη διετία, ο Jay Z κυκλοφορεί το Black Album. Μετρώντας και ένα combο album με την R.Kelly και Roc La Familia του 2000 ο Jay Z μέσα σε 7 χρόνια έχει κυκλοφορήσει 8(!!) δίσκους με τουλάχιστον 3 από αυτούς να είναι all time classic. Το Black Album είναι ανάμεσα σε αυτούς. Μια λεπτή χρυσή γραμμή ανάμεσα σε έναν ποπ εμπορικό ήχο και ταυτόχρονα μια βαθιά HipHop αισθητική με έναν ερμηνευτή που ξέρει ποιος είναι, τι εκπροσωπεί και έχει ακόμα μέσα του πολύ έμπνευση για δημιουργία. Μεγάλο Highlight για τη συνέχεια το collaboration album με του Linkin Park που μας έδωσε υπέροχα παιδικά χρόνια.

Το αμέσως επόμενο διάστημα δεν είναι η πιο παραγωγική περίοδος της καριέρας του, but still, η επιστροφή του το 2006 με το Kingdom Come και το American Gangster την επόμενη χρονιά δεν πέρασαν αδιάφορα. Ειδικά στο 2ο υπάρχουν τα εξαιρετικά "Pray", "No Hook", "Roc Boys", "Fallin" και η συμμετοχή του Nas στο Success (ένα χρόνο πριν ο Jay έκανε feat στο Black Republican του Νas).

Επόμενη στάση, η ολοκλήρωση της τριλογίας των Blueprint, με το φανταστικό Blueprint 3 που βγήκε το 2009. All star roster στα feats (Drake, Kanye west, J Cole, Rihanna, Alicia Keys, Pharrell), hits αστρονομικού μεγέθους (Run this Town, Empire state of mind, On to the Next One) και ένα εκπληκτικό diss σε μια νέα γενιά rappers, που δεν έπειθε τον πλέον βετεράνο Jay. Να αγειάσει το στόμα του τελοσπάντων για το Death of Autotune.

Λες και η καριέρα του δεν ήταν ήδη εκτιναγμένη, μετά από 2 χρόνια βγαίνει το "Watch The Throne" μαζί με τον Kanye West. Ένα άλμπουμ κατά τη γνώμη μου ορόσημο για την εξέλιξη του Hip-Hop ήχου σε όλο τον κόσμο, γεμάτο φρεσκάδα σε beats, και τον Jay να κουβαλάει στα verses συνεχώς, τον σαφώς πιο αδύναμο σε αυτό το κομμάτι Kanye. Το verse του Jay στο "New Day", το "No Church In the wild" (και το clip του), το "Murder to the excellent", το "Otis" και το "Niggas In Paris", αποτελούν κάποια από τα θαύματα αυτού του δίσκου.

Πέραν από φοβερός rapper, ο Shawn Carter ήταν και ένας ευφυής επιχειρηματίας. Από μικροδιακινητής ναρκωτικών, κατέληξε να είναι ο πρόεδρος των Nets και να μεταφέρει την ομάδα από το New Jersey στο Brooklyn. Το 2012 τα εγκαίνια του νέου στάδιου των Nets, συνοδεύτηκαν από 7(!) live του Jay Z. Τα βίντεο και η ατμόσφαιρα από τη πρώτη βραδιά είναι τουλάχιστον συγκινητικά. Ήταν μια ολόκληρη γιορτή για τη μαύρη μουσική, καθώς αυτή η γειτονιά έπαιξε τεράστιο ρόλο στην εξάπλωση της. Πραγματικά ιδιαίτερη στιγμή το tribute στον Biggie.

Το 2013 έρχεται το επόμενο χτύπημα που λέγεται “Magna Carta Holy Grail”. Υπάρχουν αρκετά new school beats στο δίσκο ως συνέχεια του Watch The Throne, με τον Jay να παραμένει ανεξάντλητος. Τα "La familia", "Tom Ford" και "FuckwithmeYouKnowIGotIt" είναι κλασσικές τέτοιες περιπτώσεις. Στο "Oceans", με τη συμμετοχή του Frank Ocean, ο Jay δίνει ένα ακόμα ρεσιτάλ, με 2 verses διαμάντια, σε ένα beat που θυμίζει περισσότερο άλλες εποχές «Only Christopher we aknowledge is Wallace, I don’t even like Washingtons in my Pocket». Tα "Heaven" και "Jay-Z Blue" παραμένουν σε ένα παρόμοιο μοτίβο, με το τελευταίο να παρουσιάζει την αδυναμία του Jay να γίνει ο κατάλληλος πατέρας για τη κόρη του. O κύριος Carter μεγαλώνει, εξελίσσεται, απλώνει τη θεματολογία του, πειραματίζεται και παραμένει στο κορυφαίο επίπεδο.

Προτελευταία στάση στη δισκογραφία του Jay-Z, το 4:44 το 2017. Ηχητικά βαδίζει στα βάθη της μαύρης μουσικής, με μπόλικα soul και funk samples. Ό,τι δηλαδή δεν περιμέναμε να κάνει ο Jay με βάση την πορεία που έχει πάρει η μουσική βιομηχανία και ο ήχος της Hip-Hop σκηνής. Το 4:44 είναι ένα ωραίο, βαθύ και πολύ δυνατό αισθητικά άλμπουμ, με έντονο συναισθηματικό τόνο. Είπαμε, ο κύριος Carter μεγαλώνει και ανακαλύπτει κι άλλους δρόμους. Τα "Moonlight" και "Bam" με τον Damian Marley και το "Story Of OJ" είναι ίσως οι καλύτερες στιγμές του album. Με το 4:44 o Jay-Z αποκτά 13(!!!) συνεχόμενα album που τοποθετήθηκαν στη κορυφή του Βillboard.

To 2018, το ζεύγος Carter δισκογραφεί παρέα. Το "Everything Is Love" παίρνει στο σπίτι του ένα Grammy, βγάζει ένα Video Clip στο μουσείο του Λούβρου και εμφανίζει την Beyonce να ραππάρει, με τρόπο που θα ζήλευαν πολλοί καταξιωμένοι rappers. Μια μίξη RnB κομματιών, με soul και funk samples, new school και trap-οειδη beat συνθέτουν το "Everything Is Love" σε ένα συνδυασμό που μας κάνει να βλέπουμε την παρουσία και των δύο καλλιτεχνών χωρίς να καπελώνει ο ένας τον άλλον.

“I'm from where niggas pull your card, and argue all day about Who's the best MCs, Biggie, Jay-Z or Nas?"

H ιστορία του Hip-Hop είναι γεμάτη με συζητήσεις και κόντρες για τον καλύτερο της σκηνής ανάμεσα σε χαζές συγκρίσεις. Ο Biggie στα prime του, ο Nas με το Illmatic, τα flows του Big Pun, το wordplay του Big L, η ιστορικότητα του KRS One και του Chuck D, το Impact του 2Pac, οι χρυσές χρονιές του Eminem, μέχρι την τωρινή εποχή με τον αστερισμό του Kendrick να λάμπει παντού. Η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζει για ώρα, αλλά αυτή η δυνατότητα του κύριου Shawn Carter ή Jay Z να παράγει μουσική για πάνω από 25 χρόνια με ελάχιστες κακές περιόδους και παύσεις, παραμένοντας φανταστικός lyricist, διορατικός μουσικός influencer και κερδίζοντας ταυτόχρονα τον σεβασμό των φανατικών Hip-Hopers αλλά και της mainstream σκηνής, είναι πραγματικά μια άλλη υπόθεση. Hats off λοιπόν, σε έναν από τους βασιλιάδες της Νέας Υόρκης, τον αειθαλή Jay Z και ελπίζουμε σε αλλά 25 χρόνια να μας εκπλήσσει με τις μουσικές του.

ΥΓ. έτος 2018 συμμετοχή στη δισκάρα του Meek Mill. Verse που σε πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω..