I put my lifetime in between the papers lines
Η κουλτούρα σβήνει 50 κεράκια και το KickIt και το “The Story of my Hip Hop” ψαχουλεύουν κάποιες από τις... μικρές ιστορίες αυτής της διαδρομής.
Γιορτάζει το Hip Hop το ιωβηλαίο από το πάρτι εκείνο του DJ Kool Herc και της αδελφής του κι εγώ εδώ ακροβατώ σε 33 1/3 στροφές για να σου μαζέψω διηγήσεις από αυτήν την 50χρονη πορεία. Για άλλους διαδρομή και για άλλους βόλτα - όπως παρατήρησαν και κάποιοι φίλοι - και για άλλους ευχή και άλλους κατάρα. Είναι όλα αυτά μαζί και τίποτα συνάμα. Έτσι, είναι η κουλτούρα. Αντιφατική ήταν, είναι και θα παραμείνει. Ίσως η αντίφαση να είναι και αυτή ένα από τα στοιχεία της. Ίσως να κάνω και λάθος, αλλά δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει μόνο αυτή η νύχτα. Η πιο μεγάλη, που περιμένει καρτερικά να ανταμώσει με το ξημέρωμα κι εγώ αυτές τις ώρες, τις πιο δύσκολες και μεγάλες όπως συνηθίζω να τις χαρακτηρίζω, παλεύω με την φύση μου - την πεζότητά μου - για να σου μεταφέρω διηγήσεις από αυτό το σεργιάνι.
Ανασύρω από τα περασμένα (;) για να βρω την ιστορία εκείνη που θα σε κάνει να νιώσεις όπως εγώ, αλλά γνωρίζω ήδη πως το πιο πιθανό είναι πως αδυνατώ να σου μεταφέρω αυτό το συναίσθημα. Θα είναι η ιστορία κάποιου σπουδαίου και μεγάλου και τρανού; Θα είναι μια γνωστή ή κάποια άγνωστη πτυχή αυτή της 50χρονης ξέφρενης φορές πορείας; Θα είναι κάποια από αυτές που πρόλαβα ή κάποια άλλη που απλά η αίσθησή της έφτασε σε εμένα; Θα είναι κάποια που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι και το αποτύπωμά της στο διάβα του χρόνου ή μήπως κάποια που στην μεταφέρω σαν να κρατώ ημερολόγιο;
Μάλλον καμία εξ αυτών θα είναι. Ξέρεις ή καλύτερα θα μάθεις, πως τα πιο σπουδαία ξεκινούν από τα πιο μικρά και τους αφανείς. Εκεί, κρύβεται πάντα η μαγεία. Να μην το ξεχάσεις και να το κουβαλάς φυλαχτό. Για αυτό σου λέω, πως για τους πιο προβεβλημένους αυτού του μισού αιώνα Hip Hop, θα έχουμε καιρό να αναφερθούμε. Άσε κιόλας που ίσως να μην χρειάζεται. Το έκαναν άλλοι νωρίτερα και ίσως καλύτερα.
Εγώ θα σε προτρέψω μόνο να ρωτήσεις αυτούς πίσω από τα τα φώτα και κάτω από την σκηνή. Δεν θα σου μεταφέρω εγώ την ιστορία τους, γιατί δεν μου το επιτρέπει η πεζότητά μου και τους αξίζει κάτι καλύτερο από τα δικά μου γραφόμενα. Αυτοί θα στην πουν για να μην χάσεις στιγμή.
Για αυτό να ρωτήσεις ένα ξημέρωμα τον Ανδρέα, όταν κάνει διάλειμμα για να σχεδιάσει. Να πας και στο παιδί με τους κάλους στα χέρια από τους χορούς στα πεζοδρόμια. Μην ξεχάσεις να μάθεις και για το παλικάρι εκείνο που βάζει τα ακουστικά για να πάρει κουράγιο και να βγάλει άλλη μια μέρα. Ρώτα την κοπέλα εκείνη που σκάει σε όλα τα lives μόνη της, κάθεται πίσω - πίσω μέχρι να ξεκινήσουν και με το... τζάμπολ τους ρίχνεται στη «μάχη» της πρώτης γραμμής για να εξαφανιστεί με το... άκουσμα της κόρνας της λήξης. Ρώτα εκείνους που μαζεύουν ευρώ - ευρώ τα λεφτά για να πάρουν βινύλια χωρίς να έχουν πικάπ και όσους το… κόβουν με τα πόδια μετά τις συναυλίες. Ρώτα τα παιδιά που δεν σηκώνουν τα κινητά στις συναυλίες και η κάθε στιγμή χαράζεται στη μνήμη τους. Ρώτα όσους πεισμώνουν και μένουν κόντρα στα προστάγματα των καιρών και όσους γράφουν το soundtrack τους στους δρόμους. Ρώτα τα παιδιά που παλεύουν μόνα τους με τις λέξεις και τους ήχους μέχρι να νιώσουν έτοιμα κι εκείνα που δεν διστάζουν, βασιζόμενα σε μία αίσθηση, να τα φέρουν όλα τούμπα. Ρώτα όλους όσοι θα έδιναν την ψυχή τους και όχι μόνο 25 και 50 cents για να είναι στο πάρτι του DJ Kool Herc. Ρώτα εκείνους που το ζουν φιλώντας τα παιδιά τους, όπως πλέον κι εγώ. Ρώτα όλους όσοι βάζουν την ζωή τους στο χαρτί. Αυτούς να ρωτήσεις για τα πρώτα 50 χρόνια που έχασες. Για τα επόμενα, θα πεις εσύ την ιστορία σου...
*Στον Παναγιώτη Κωνσταντίνο για τα 50 που δεν πρόλαβε...
**Ο τίτλος... απαλλοτριώθηκε από το “Quiet Storm” των Mobb Deep, ενώ στο κείμενο υπάρχει αναφορά και στο κομμάτι «Κόστος» του Brak (feat On Axis).
The Story of my Hip Hop
