John Salley: Ο πρωταθλητής NBA που «ανακάλυψε» τον J Dilla
Το KickIt και το “The Story of my Hip Hop” με αφορμή την ολοκλήρωση των NBA Finals σκιαγραφούν το προφίλ του άλλοτε πρωταθλητή του μαγικού κόσμου, John Salley, ο οποίος μεταξύ άλλων «ανακάλυψε» τον J Dilla.
Ο John Salley είχε μια αξιοσημείωτη πορεία (Detroit Pistons 1986-1992, Miami Heat 1992-95, Toronto Raptors 1995-96, Chicago Bulls 1996, Los Angeles Lakers 1999-00) στα παρκέ του NBA και όταν έφτασε η ώρα να ρίξει τους τίτλους τέλους της καριέρας του, ήταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που είχε κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες με τρεις ομάδες. Το 1996 μάλιστα έκανε και ένα σύντομο πέρασμα από την Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αλλά η θητεία του στο τριφύλλι ήταν σύντομη, καθώς βρισκόταν σε συνεχή κόντρα με τον τότε προπονητή των πρασίνων, Μπόζινταρ Μαλίκοβιτς. Το πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από την παρουσία του στον Παναθηναϊκό ήταν το ότι έπειτα από ολιγοήμερη άδεια που είχε, πήγε στο ΟΑΚΑ από το αεροδρόμιο του Ελληνικού με ελικόπτερο που νοίκιασε, αλλά τελικά ο προπονητής του τον «έκοψε» από την αποστολή.
Ο John Salley, όμως, δεν ήταν ο μπασκετμπολίστας που έχεις συνηθίσει. Ήταν πολλά περισσότερα. Γεννημένος το 1964 στο Μπρούκλιν μυήθηκε στην Hip Hop κουλτούρα από το ξεκίνημά της και τα πρώτα πάρτι. Καλλιτεχνική φύση ο ίδιος, ράπαρε - κυρίως για να εντυπωσιάσει τα κορίτσια - γλυκοκοίταζε το σανίδι, θαύμαζε τους stand up comedians και ήθελε να γίνει χορευτής, αλλά πήρε γρήγορα μπόι φτάνοντας τελικά ως τα 2.11 μέτρα. Είχε κλίση στον αθλητισμό, αλλά - ας το γράψω ευγενικά - δεν του άρεσαν ιδιαίτερα τα σπορ και δεν ασχολούνταν τόσο, όσο άλλοι με αυτά. Βέβαια, η οικογένειά του είχε μακρά παράδοση στον αθλητισμό και ειδικά στο american football. Ο ίδιος, όμως, θέλησε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, καθώς δεν άντεχε να αγωνίζεται στο κρύο. Άσε κιόλας που στα κλειστά γυμναστήρια είχε περισσότερα κορίτσια από ό,τι στα ανοιχτά γήπεδα του american football.
Κάπου στα 16 του χρόνια κατάλαβε πως έχει όλα τα εφόδια για να γίνει επαγγελματίας παίκτης, ενώ κατά την διάρκεια της θητείας του στο Georgia Tech σιγουρεύτηκε πως διαθέτει την ποιότητα για να παίξει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, το NBA, όπως και τελικά συνέβη.
Οι Pistons το 1986 τον επέλεξαν στο Νο. 11 του Draft. Αγάπησε και αγαπήθηκε στο Ντιτρόιτ κι έγινε ένα από τα πολύτιμα γρανάζια της μηχανής των “Bad Boys”, ενώ εκεί βρήκε και την πρώτη ευκαιρία να εκφράσει την καλλιτεχνική φύση του. Δημιούργησε το ανεξάρτητο label “Hoops” θέλοντας μεταξύ άλλων να δώσει το βήμα που χρειαζόταν η σκηνή της πόλης. Από το label του μεταξύ άλλων πέρασαν οι πρώτοι παραγωγοί του Eminem, Bass Brothers, αλλά και ο μετέπειτα ατζέντης του Marshall Mathers, Paul Rosenberg. Τότε ο Paul Rosenberg ακόμα ράπαρε, αλλά ο John Salley τον προέτρεψε να αφοσιωθεί στις σπουδές του στη Νομική και τελικά αυτή η συμβουλή μάλλον του βγήκε σε καλό.
Βέβαια, ο John Salley έχει να υπερηφανεύεται και για μία μεγάλη «ανακάλυψή» του, καθώς στο label του υπέγραψαν οι Slum Village του J Dilla. Οι παραγωγές του Jay Dee εντυπωσίασαν τον Spider. Ήταν το πρώτο συγκρότημα που υπέγραψε στο label του και ανέλαβε προσωπικά να τους βρει συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία.
Μετέβη στη Νέα Υόρκη και είχε επαφές με την Def Jam, την Atlantic, τη MCA και την Pendulum. Με την τελευταία μάλιστα - συμφερόντων Warner - οι συζητήσεις προχώρησαν αρκετά κι έφτασαν ένα βήμα από το να ολοκληρωθούν. Η Pendulum, όμως, τελικά επέλεξε να δώσει το συμβόλαιο στους Digable Planets και όχι στους Slum Village. Οι σχέσεις των δύο πλευρών ψυχράθηκαν, αλλά τελικά οι Slum Village βρήκαν τον δρόμο τους, καθώς το τρένο είχε μπει στις ράγες για αυτούς.
Το label του John Salley παρότι δεν έκανε και τόσο... θόρυβο, δεν είχε το τέλος που του άξιζε και όταν η λειτουργία του σταμάτησε, ο άλλοτε NBAer έπρεπε να πληρώσει κι ένα χρέος 325.000 δολαρίων. Ήταν, όμως, το πρώτο βήμα για εκφραστεί, όπως και συνέχισε να κάνει τα επόμενα χρόνια. Είτε ως stand up comedian, είτε ως ηθοποιός, είτε ως παραγωγός, είτε ως vegan ακτιβιστής. Για αυτό σου ανέφερα πως ο John Salley δεν ήταν ο μπασκετμπολίστας που έχεις συνηθίσει. Άσε κιόλας που ήταν και από τους πρώτους που ξεχώρισαν το ταλέντο του πρόωρα αδικοχαμένου J Dilla, ενώ ακόμα και τώρα αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια στον «πατέρα του ήχου» του Ντιτρόιτ.
Επικοινωνία / The Story of my Hip Hop
