Keith LeBlanc, ο άνθρωπος που... έβαλε τον Malcolm X στη δισκογραφία
Το γνωμικό του KRS-One, το single του Malcolm X και ένα πνεύμα ανήσυχο κι ελεύθερο. Ο αποχαιρετισμός του KickIt και του “The Story of my Hip Hop” στον Keith LeBlanc.
O KRS-One έχει υποστηρίξει οι λόγοι του Malcolm X και του Martin Luther King και κατ' επέκταση ένα μεγάλο κομμάτι της «κληρονομιάς» τους, διασώζονται μόνο μέσω του Hip Hop. Σηκώνει πολλή συζήτηση αυτή η άποψη, αλλά o Keith LeBlanc, ο οποίος πρόσφατα (4/4/2024) άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών, το 1984 ήταν εκείνος που... έβαλε τον Malcolm X στο studio.
Πνεύμα ανήσυχο κι ελεύθερο από τα μικράτα του, ερωτεύτηκε τη μουσική με την πρώτη ματιά και ακρόαση. Πιτσιρίκι ήταν ακόμα, όταν έτυχε να παρακολουθήσει στην τηλεόραση μία εμφάνιση των Beatles. Ο Ringo Starr, το τελευταίο «σκαθάρι» στο πλάνο τού κέντρισε το ενδιαφέρον του. Παθιάστηκε με τα ντραμς και οι γονείς του δεν άργησαν να του κάνουν το πολυπόθητο δώρο. Μπήκε στην σχολική μπάντα και μετά όλα πήραν σιγά - σιγά τον δρόμο τους, καθώς πέρασε ώρες αμέτρητες παίζοντας ντραμς.
Έγινε επαγγελματίας ντράμερ, αλλά πάντα αναζητούσε και οραματιζόταν νέους δρόμους. Ίσως για αυτό να τον είχαν εντυπωσιάσει και τα πρώτα Hip Hop πάρτι στο Μπρονξ που είχε την τύχη να βρεθεί. Υπήρχε μάλιστα ένας DJ εκεί που τον είχε μαγέψει και έμελλε τελικά να συνεργαστεί μαζί του. Ο (γραπτός) λόγος για τον Grandmaster Flash.
Εκείνη την πρώτη γενιά, τους originals, τους γνώρισε σχεδόν όλους. Από την καλή, αλλά μπορεί και από την... ανάποδη, καθώς όταν η Sugar Hill Records θέλησε να βάλει το rap σε δισκογραφική τροχιά, υπέγραψε και μουσικούς από τους Wood, Brass & Steel, στους οποίους λίγο καιρό είχε ενταχθεί και ο Keith LeBlanc.
Έπαιξε και περιόδευσε μαζί τους, αλλά εκείνοι οι sessions μουσικοί δεν λογίστηκαν σαν μέλη των συγκροτημάτων. Αυτό κι αν ισχύε και για τους Sugar Hill Gang, οι οποίοι ουσιαστικά επιλέχθηκαν τυχαία για να υλοποιήσουν την επιθυμία της ιδιοκτήτριας του label, της Sylvia Robinson. Πέρασε τέσσερα χρόνια στην δισκογραφική της και οι προστριβές δεν έλειψαν. Κάθε άλλο μάλιστα. Δεν ήταν μόνο τα «μηνιάτικα» που του χρωστούσαν η Sylvia Robinson και ο γιος της, Joe. Ήταν και η γενικότερη συμπεριφορά τους που τον χάλαγε. Σε εκείνους πάλι, πέρναγε σχεδόν απατήρητος και αυτό ήταν κάτι που το... πλήρωσαν.
Όταν ο Keith LeBlanc βρήκε διάφορα βινύλια με λόγους του Malcolm X κι έμαθε πως η Sugar Hill Records δεν είχε δώσει χρήματα από τις πωλήσεις στην οικογένειά του, τα πράγματα έγιναν ξεκάθαρα για εκείνον. Μαζί με τον παραγωγό και φίλο του, Marshall Chess «πάτσισαν» τα χρωστούμενα με ώρες στο studio. Επηρεασμένος από την γενικότερη φιλοσοφία των DJ, αλλά και κάτι σαν sampler που είχε δει πως να χρησιμοποιεί ο Grandmaster Flash, δημιούργησε το “No Sell Out”. Περίεργος ο ήχος του για την εποχή, καθώς πέρα από electro είχε και κάποια industrial στοιχεία. Ίσως αυτό να ήταν και το έναυσμα για όσα σκάρωσαν λίγα χρόνια αργότερα οι Tackhead, στους οποίους ο Keith LeBlanc ήταν ιδρυτικό μέλος.
Το single τελικά κυκλοφόρησε από την Tommy Boy Records, γεγονός που δεν απετράπη από την δικαστική οδό που θέλησε να ακολουθήσει η Sugar Hill Records, ενώ μέρος των εσόδων δόθηκαν και στην σύζυγο του MalcolM Χ. Η Betty X μάλιστα δώρισε τα χρήματα, ώστε να χτιστεί ένα σχολείο στην Αφρική, ενώ το όνομα του Malcolm X τελικώς γράφτηκε - ορθώς - και στους δημιουργούς του κομματιού. Ήταν μάλιστα ένα από τα πρώτα τραγούδια που κυκλοφόρησε δισκογραφικά και για την δημιουργία του είχε χρησιμοποιηθεί κάποιο sample.
Ο Keith LeBlanc με την σύζυγο του Malcolm X , Betty Shabaaz (Betty X)
Το “Sell Out” δεν θα το βρείτε σε λίστες με αγαπημένα κομμάτια πολλών. Δεν γνώρισε εμπορική επιτυχία και δεν μνημονεύεται η ημερομηνία κυκλοφορίας του. Ένας ντράμερ από το Νιου Τζέρσι, ο οποίος ήταν στην σκια των original, πριν μετακομίσει στην Αγγλία, έβαλε με αυτό κάτι παραπάνω από ένα λιθαράκι στην κουλτούρα. Αυτό μάλιστα το έκανε, σε μία περίοδο που η όποια αναφορά στον Malcolm X στις ΗΠΑ ήταν ακόμα ταμπού.
Καλό ταξίδι Keith LeBlanc…
The Story of my Hip Hop
