Kendrick Lamar – DAMN: Κάτι παραπάνω από ένας πολύ καλός δίσκος

Μία από αυτές τις μέρες πριν 5 χρόνια, ο Kendrick Lamar κυκλοφορεί έναν από τους καλύτερους hip hop δίσκους ever, το ''DAMN''. Το φοβερό είναι ότι μάλλον δεν πρόκειται καν για την καλύτερη δισκογραφική δουλειά του, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Ο 4ος δίσκος του K-Dot τα σάρωσε όλα. Best Rap Album στα Grammys του 2018, ο πρώτος non-jazz/non-classical music δίσκος που παίρνει Pulitzer ενώ παράλληλα φιγουράρει στη θέση 175 στη λίστα του περιοδικού Rolling Stone για τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Με τέτοιες συμμετοχές και με την elite του αμερικάνικου μουσικού industry να πέφτει -δικαίως- από πάνω του, η επιτυχία αυτού του δίσκου ήταν προδιαγεγραμμένη. Δε θα κάνουμε ένα ετεροχρονισμένο review as usual, ποιος ο σκοπός του άλλωστε, αλλά θα προσπαθήσουμε να σκάψουμε λίγο βαθύτερα μέσα του, και να φτάσουμε -γιατί όχι- μέχρι τον πυρήνα.

Ηχητικό masterpiece

Παραγωγικά, το ‘’DAMN’’ είναι ένα μουσικό διαμάντι. Δε θα ασχοληθούμε τόσο με το πόσο καλοδουλεμένα είναι τα beats του δίσκου, αλλά με το ότι είναι ο ορισμός του concept album. Η μετάβαση από το ένα κομμάτι στο επόμενο είναι απίστευτα προσεγμένη. Ακόμα και τα elements των samples σε κάθε τραγούδι ξεχωριστά σου λένε ένα κομμάτι της ιστορίας από μόνα τους. Όσο διαφορετικά μπορεί να ακούγονται σαν singles τα κομμάτια (προφανώς η αισθητική είναι κοινή σε όλα) τόσο όμορφα δένουν στην ολότητα του δίσκου. Δεν μιλάμε απαραίτητα για πολύπλοκα μουσικά patterns, αλλά για μια κρυστάλλινη προσέγγιση στο πως δομείται ένα ολοκληρωμένο album, πως η κάθε μουσική παραγωγή δεν εξυπηρετεί μόνο τα lyrics για το track αυτό καθεαυτό, αλλά το σύνολο του ‘’DAMN’’. Οι ίδιοι οι στίχοι παίζουν τον ρόλο τους στον τρόπο με τον οποίο δομήθηκε η tracklist, όχι μόνο το πως δένει μουσικά το ένα κομμάτι με το άλλο. Ακούστε τα raps του ''FEAR'' για παράδειγμα, και σκεφτείτε αν υπάρχει πιο ταιριαστό τραγούδι για συνέχεια, πέρα από το ''GOD''. Η απάντηση είναι όχι. Και μιας και αναφερθήκαμε στο ''FEAR'', ρίξτε μία ματιά και στο παρακάτω βίντεο, για να αντιληφθείτε το τι συμβαίνει στο μυαλό του Cornrow Kenny.

Άλλο ένα fun fact: το switch up του ''DNA'', συντέθηκε πάνω στα acapella του Kendrick, το beat πιο πριν δεν υπήρχε. Απλά κάποια στιγμή το beat τέλειωσε, και ο K-Dot συνέχισε να ραπάρει. Dope.

What happens on Earth, stays on Earth

Ο Kendrick Lamar έχει πει σε παλιότερη συνέντευξή του, πως αν βάλεις τον δίσκο και παίξει από το τέλος του προς την αρχή, ακούγεται καλύτερα, και, για εκείνον, έχει και καλύτερο ρυθμό. Ο ίδιος, στο official κανάλι του στο Youtube, έχει φτιάξει την playlist του δίσκου με αυτήν την σειρά. Ηχητικά σίγουρα στέκει, αλλά δεν υπάρχει καλύτερο κλείσιμο από τους τελευταίους στίχους του ''DUCKWORTH''. Για την ιστορία, το αφεντικό της Top Dawg είχε ληστέψει (και όχι αναίμακτα) στα χρόνια της παραβατικής νιότης του, αρκετές φορές ένα κατάστημα KFC στο οποίο δούλευε ο πατέρας του K-Dot. Ο οποίος ήταν αρκετά έξυπνος όποτε τον έβλεπε να τον κερνάει διάφορα καλούδια. Έτσι, στην επόμενη ληστεία στο συγκεκριμένο κατάστημα, ο Anthony "Top Dawg" Tiffith δεν τον πείραξε. Το αποτέλεσμα;

Then you start remindin' them about that chicken incident
Whoever thought the greatest rapper would be from coincidence
Because if Anthony killed Ducky, Top Dawg could be servin’ life
While I grew up without a father and die in a gunfight.

Εν τέλει μήπως αυτή είναι η ιδανική αρχή του album; Ακόμα και αυτό είναι ένα ερώτημα που μας θέτει ο Lamar μέσα από τον δίσκο του. Από ποιο σημείο ξεκινάμε και αναλογιζόμαστε την ζωή μας; Τι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, τι εν τέλει έγινε και μας ανήκει; Είμαστε μείγμα των πιθανοτήτων και των νομοτελειών της ύπαρξης ή των επιλογών και των αποφάσεων μας;

Αίμα, γονίδιο, ταπεινότητα, αγάπη, φόβος, Θεός.

Αν έπρεπε να περιγράψουμε θεματολογικά κάπως τον συγκεκριμένο δίσκο, θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα κοσμογονικό / θεολογικό album. Όχι θρησκευτικό, θεολογικό. Ο King Kunta αποκρυπτογραφεί τον (δικό του) κόσμο και καταλήγει στο να κωδικοποιεί τα εργαλεία με τα οποία πορεύεται μέσα αυτόν, τα οποία είναι οι τίτλοι από το κάθε track του δίσκου. Ανακαλύπτει εκ νέου αξίες, ιδανικά, πάθη, και εν τέλει δημιουργεί έναν χάρτη προκειμένου να ταξιδέψει μέσα σε αυτό που λέμε ζωή. Αν μάλιστα θέλουμε να γίνουμε και πιο τολμηροί, η τέλεια αναλογία στο μυαλό μας, είναι ότι το ''DAMN'' πρόκειται για την ''Ασκητική'' του σύγχρονου -και όχι μόνο- rap. Μία ανάγνωση του αριστουργήματος του Ν. Καζαντζάκη, είναι ότι ο άνθρωπος μέσα από την ανακάλυψη και τον προσωπικό αγώνα μπορεί να καταλήξει στην θέωση, δηλαδή στην ύψιστη θέση της κλίμακας των ηθικών αξιών. Ο Kendrick δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό. Εξερευνεί-βρίσκει-αποδέχεται-δημιουργεί-προχωράει. Μέσα σε 55 λεπτά καταφέρνει και επικοινωνεί μαζί μας αυτούς τους άξονες πάνω στους οποίους βασίζεται η ζωή του με τον γνωστό του γλαφυρό τρόπο. Περνάει από τον έρωτα και την λαγνεία, στην οικογένεια και την αφοσίωση, για να κάνει πάλι κύκλο. Για εκείνον, αυτός είναι και ο κύκλος της ζωής.

Αντί επιλόγου

Κλείνοντας, θα σας αφήσουμε με την εξής ''είδηση''. Ο Kendrick Lamar θα εμφανιστεί στα τέλη του Ιούνη στο Μιλάνο της Ιταλίας, και στα τέλη του Ιούλη ως headliner στο Rolling Loud, μεταξύ άλλων. Οι διοργανώτες και των δύο lives δήλωσαν πως θα ακούσουμε νέο υλικό του Kung-Fu Kenny και στις δύο συναυλίες. Υπάρχει περίπτωση να παίξει στο Rolling Loud χωρίς να έχει γίνει release το ''oklama''; (πιθανότατα έτσι θα λέγεται ο νέος δίσκος του). Μάλλον όχι. Μέχρι τότε, βάλτε άλλη μία φορά το ‘’DAMN’’ να παίξει από την αρχή ως το τέλος (ή και ανάποδα), ανοίχτε από δίπλα το genius και εστιάστε εκεί για μία ώρα, χωρίς κινητά, χωρίς social, και θα εξερευνήσετε έναν νέο κόσμο. Αυτόν του καλύτερου MC της γενιάς μας.

Άκουσε το δίσκο:

Terra Ignota