Ο Action Bronson και η θεραπευτική ζωγραφική του

Όταν ο Ariyan Arslani έσπασε το πόδι του το 2011 ενώ εργαζόταν στο εστιατόριο του πατέρα του στο Queens, άφησε τη δουλειά του ως γκουρμέ σεφ και άρχισε να ραπάρει. Γνωστός με το καλλιτεχνικό του όνομα Action Bronson, κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ Dr. Lecter (2011) την ίδια χρονιά, σε ηλικία 27 ετών. Έκτοτε ακολούθησαν τέσσερα ακόμη άλμπουμ, δύο εκπομπές φαγητού στο Viceland και ένα βιβλίο, το μπεστ σέλερ των New York Times Fuck That’s Delicious: Annotated Guide to Eating Well (2017). Έπειτα ήρθε άλλος ένας τραυματισμός στο πόδι που οδήγησε στην τελευταία καλλιτεχνική προσπάθεια του Bronson: πάνω από 100 φωτεινούς, τολμηρούς πίνακες που άρχισε να δημοσιεύει στα Social Media feeds του το καλοκαίρι του 2018.

«Πρέπει να υπάρχει κάτι βαθύ με το να πληγωθείς και σε κάνει να έχεις μια καλλιτεχνική επιφοίτηση», είχε δηλώσει κάποτε ο Bronson. «Ας ελπίσουμε να μην πάθω κάτι άλλο, γιατί είμαι καλά στο σημείο που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή».

Το πιο εύκολο είναι να είσαι δύσπιστος όταν ένας ράπερ αρχίζει να δουλεύει με ακρυλικά χρώματα, αλλά η εκφραστική χρωματική παλέτα του Bronson και οι παραμορφώσεις του φυσικού του κόσμου μπορούν, κατά καιρούς, να αποτελέσουν δείγματα νεοεξπρεσιονισμού στη ζωγραφική. Ίσως το πιο γνωστό παράδειγμα είναι ένας ερυθρόλευκος καμβάς με ένα μπλε άλογο στο κέντρο του, που περιβάλλεται από ένα φίδι με δύο κεφάλια, το οποίο έγινε και το εξώφυλλο της τελευταίας δισκογραφικής του δουλειάς, White Bronco (2018).

Ariyan Arslani, εξώφυλλο του White Bronco, 2018.

Ο Bronson περιγράφει τους πίνακές του ως «σχεδόν γλυπτά» λόγω του τρόπου που δουλεύει με layers, με πολλές εικόνες θαμμένες κάτω από το τελικό κομμάτι. Και παρόλο που περιγράφει μερικούς από αυτούς ως ευαίσθητους, η πλειονότητα των πινάκων που δημοσιεύει ο Bronson στο Instagram έχουν την ίδια αυθάδεια που μπορείτε να ακούσετε στους στίχους του, αναμεμειγμένα με μια δόση ψυχεδέλειας. «Τίποτα σαν το DMT το πρωί για να σας κάνει να ξεκινήσετε καλά την ημέρα», γράφει η λεζάντα για έναν πρόσφατο πίνακα ζωγραφικής με κόκκινες σπείρες σε φόντο ροζ με μαύρες σφαίρες από σπρέι.

Ariyan Arslani, Sly and the Family Stone, 2018.

«Οι άνθρωποι μιλούν για το DMT σαν να είναι ένα πέπλο που σηκώνεται - αλλά είναι σαν να σε πυροβολούν από ένα γαμημένο κανόνι και μετά να περιμένεις να κάνεις τη βόλτα σου», είπε ο Bronson. «Αναγκάζει τη φαντασία σου να δουλέψει. Δεν είναι για όλους, πρέπει να φωνάζει το όνομά σας. Εάν επιλέξετε να απαντήσετε στην κλήση, εξαρτάται από εσάς—εμένα σίγουρα φώναξε το όνομά μου». Η έμπνευση για τη νέα καλλιτεχνική λόξα του Bronson προήλθε από μια επίσκεψη στο Chapel of Sacred Mirrors των καλλιτεχνών Alex και Allyson Grey, ένα ιερό τέχνης και εκκλησία στο Wappingers Falls της Νέας Υόρκης. Είναι η βάση για την οραματική τέχνη, την οποία ο Alex Gray ορίζει ως «τη δημιουργική έκφραση των ματιών στο ιερό ασυνείδητο» στο βιβλίο του The Mission of Art. Με την ιστορία του παρεκκλησίου για το LSD και τις τελετές πανσελήνου που φιλοξενούνται από σαμάνους, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί ένας δημιουργικός άνθρωπος που ενδιαφέρεται για ουσίες που αλλάζουν το μυαλό, όπως ο Bronson, θα έκανε το ταξίδι βόρεια κατά μήκος του ποταμού Hudson.

Είχαν στήσει ένα καβαλέτο με καμβά και είπαν, «Όπως και να νιώθεις, απλά μπες μέσα». Και το έκανα

«Ο Alex Grey και η Allyson άνοιξαν πραγματικά το μυαλό μου και την καρδιά μου», θυμάται ο Bronson. «Είχαν στήσει ένα καβαλέτο με καμβά και είπαν, «Όπως και να νιώθεις, απλά μπες μέσα». Και το έκανα». Βρήκε την εμπειρία αυτή θεραπευτική και από τότε συνέχισε να ζωγραφίζει τακτικά. «Είναι απλώς ακατέργαστο συναίσθημα που βγαίνει, δεν ξέρω τι διάολο είναι», εξήγησε. «Δεν είναι σαν να σχεδιάζω ωραία πράγματα με ένα μολύβι προτού το κάνω – απλά μπαίνω μπροστά του και πηγαίνω».

Ενώ στην αρχή υποβαθμίζει το υπόβαθρό του στην τέχνη, λέγοντας ότι έκανε doodle μόνο στο σχολείο, ο Bronson αργότερα χαρακτηρίζει τους πίνακές του ως μια εξέλιξη του γκράφιτι, με το οποίο ασχολούνταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Είναι προσεκτικός στο να μοιράζεται τους πίνακές του με τον κόσμο της τέχνης, σημειώνοντας ότι δεν πρόκειται να συστήσει τον εαυτό του ως «ζωγράφο».

Πρέπει να σπάσουμε την αντίληψη ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν μόνο ένα πράγμα

«Nah Dog! Ασχολούμαι με όλα. Είμαι ερμηνευτής, είμαι ένας γαμημένος ράπερ, είμαι ένας γαμημένος σεφ, είμαι ένας γαμημένος συγγραφέας μπεστ σέλερ—το λέω αυτό γιατί είμαι περήφανος για αυτό που έχω κάνει και η ζωγραφική είναι μια νέα διέξοδος για τα συναισθήματά μου. Πρέπει να σπάσουμε την αντίληψη ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν μόνο ένα πράγμα».

Το στούντιο του Bronson στο Μπρούκλιν είναι πολλαπλών χρήσεων. "Είναι ένα στούντιο μουσικής, στούντιο γιόγκα, ένα ίδρυμα ψυχικής υγείας για γυναίκες - χρησιμοποιείται για πολλά πράγματα, επειδή το χρησιμοποιεί και η γυναίκα μου", είπε. «Υπάρχουν όλα τα είδη καλών vibes που περνούν από εκεί… όλα τα πράγματα που χρειάζομαι για να με βοηθήσουν». Αυτό περιλαμβάνει το θεραπευτικό άρωμα του palo santo, την καλή μουσική, το «κάποιο είδος τυρί στο ψυγείο», τα φυσικά κρασιά και το χόρτο.

Ο χώρος είναι επίσης γεμάτος με περισσότερους πίνακες από αυτούς που ο Bronson μπορεί να διαχειριστεί. «Με συγκλόνισε που βγήκαν τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα», είπε. Αυτήν τη στιγμή, τα έργα φεύγουν από το στούντιο μόνο μέσω πωλήσεων σε ιδιώτες συλλέκτες και σε περιστασιακές «συναλλαγές με οικείους», αλλά ο Bronson είπε ότι μια έκθεση, μια μέρα, δεν αποκλείεται. Το να εκτεθεί το έργο, είπε, θα ήταν «a mind fuck».

Αλλά η δρόμος του Bronson στη ζωγραφική δεν είναι είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ακόμη και με δεκάδες χιλιάδες likes σε κάθε ανάρτηση στο Instagram ή στο Twitter, υπάρχουν «πολλοί haters». Διάφοροι έσπευσαν να αποδώσουν τις θετικές αντιδράσεις στους πίνακες του Bronson στη φήμη που κέρδισε μέσω των άλλων ταλέντων του. «Ειλικρινά, νομίζω ότι οι άνθρωποι θα ήθελαν να μου πουν «αυτά είναι σκουπίδια» και «να κολλήσουν στο ραπάρισμα», αλλά ο κόσμος ειλικρινά καταλαβαίνει».