O Hub των Roots δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε

Ήταν από τους τυχερούς. Όχι γιατί γνώριζε από νωρίς το τι ήθελε να κάνει, αλλά κυρίως γιατί το έζησε. Πού και πού χανόταν για λίγο στις σκέψεις του. Δεν αναπολούσε το παρελθόν, απλά θυμόταν για λίγο την πορεία του και κάθε φορά κατάληγε στο ίδιο συμπέρασμα. Aν έπρεπε να ξαναζήσει κάτι από τη μουσική διαδρομή του, αυτό θα ήταν εκείνο τ' απόγευμα στο σαλόνι της Senora Marsh.

Βρήκε την κλίση του από τα μικράτα του. Πιτσιρίκι τον δέχτηκαν στο Settlement Music School. Αγάπησε από νωρίς τη μουσική κι εκείνη εν τέλει του ανταπέδωσε όσα απλόχερα της πρόσφερε. Με μερικούς από τους συμμαθητές του δημιούργησαν κι ένα συγκρότημα ονόματι “The Bittersweet Band”. Έμεναν στο σχολείο και αφού χτυπούσε το κουδούνι για να σχολάσουν, ώστε να εξασκηθούν περισσότερο.

Δεν διέφεραν πολύ από τα παιδιά της ηλικίας τους. Ζούσαν το παρόν, αλλά είχαν και όνειρα για το μέλλον. Δεν ξέρω αν τα δικά του όνειρα ήταν μεγαλύτερα από των υπολοίπων παιδιών της γενιάς του. Ίσως να ήταν διατεθειμένος να τα κυνηγήσει περισσότερο. Ήθελε να παίξει σε τόσες πολλές συναυλίες που να μοιάζουν αμέτρητες. Ονειρευόταν να γεμίσει στάδια με χιλιάδες ανθρώπους που θα περίμεναν υπομονετικά ν' ακούσουν εκείνον και την μπάντα του. Ήθελε να δει αστέρες της μουσικής βιομηχανίας να κάνουν έναν πέρασμα από τις συνθέσεις του. Ονειρευόταν να γίνει και ο ίδιος αστέρι.

Και να που με τον καιρό έφτασε και η μέρα που θα κόλλαγε το πρώτο του... ένσημο ως μουσικός, καθώς με τα υπόλοιπα μέλη των “The Bittersweet Band” κατάφεραν να «κλείσουν» την παρθενική τους εμφάνιση. Μην φανταστείτε κάτι το σπουδαίο. Απλά θα έπαιζαν μουσική σε ένα πάρτι μασκέ που διοργάνωνε η Senora Marsh στο σπίτι της. Εκείνη την εβδομάδα «έλιωσαν» στις πρόβες. Πόνεσαν τα δάχτυλά του, καθώς το μπάσο είχε γίνει η προέκταση των χεριών του. Όσο, όμως, ζύγωνε η ώρα της εμφάνισής τους, τόσο πιο πολύ αγχωνόταν. Μάλλον γιατί κάπως μέσα του γνώριζε πως αυτή ήταν η αρχή του και αυτή θα καθόριζε όσα θ' ακολουθήσουν.

Ο χρόνος έμοιαζε να κυλά βασανιστικά αργά μέχρι να παίξει την πρώτη νότα. Οξύμωρο, καθώς όσα ακολούθησαν μετά, έφυγαν γρήγορα. Εκείνες οι στιγμές, όμως, διαρκούσαν... αιώνες. Δεν είχε την άνεση στην σκηνή που απέκτησε αργότερα. Είχε κυριευτεί μάλλον και από τ΄άγχος του πρωτάρη. Είχε όμως και την τύχη του πρωτοεμφανιζόμενου, καθώς αφού τελείωσαν την εμφάνισή τους, η Senora Marsh τους έδωσε ένα χαρτζιλίκι. Το πρώτο τους μεροκάματο ήταν γεγονός. Μέσα σε λίγες ώρες το ξόδεψαν, αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Πλέον, ήταν κατά κάποιο τρόπο πλέον επαγγελματίες μουσικοί.

Τα ψωμιά της σχολικής του μπάντας ήταν μετρημένα, αλλά ο ίδιος, δεν άργησε να βρει απάγκιο και να ριζώσει σε ένα άλλο συγκρότημα. Μετά τις σπουδές στο Carnegie Mellon University, έγινε ο βασικός μπασίστας των Roots. Μαζί τους έζησε όσα πιτσιρικάς είχε ονειρευτεί. Το ταξίδι στο Λονδίνο για να γράψουν τον πρώτο τους άλμπουμ “Organix”. Την επιστροφή στην Φιλαντέλφια, όπου «έγραψαν» τους μετέπειτα δίσκους τους κι έγιναν συγχρόνως η μπάντα της πόλης. Τις αμέτρητες ώρες στο στούντιο, το feat της Erykah Badu στο “You got me”, τ' αμέτρητα live... Το βραβείο Grammy, τις συναυλίες σε γεμάτα από χιλιάδες ανθρώπους στάδια, το γεγονός ότι τ' όνομά του γράφτηκε στο “Hall of Fame” του Carnegie Mellon University, στο οποίο συναντάμε επίσης κι εκείνο του Άλμπερτ Αϊνστάιν... Από το 1992 ως το 2008, όταν και αποχώρησε για λόγους υγείας από τους Roots, ζούσε καθημερινώς τ' όνειρό του.

Κάθε φορά, όμως, που σκεφτόταν την πορεία του, προτιμούσε να γυρνάει στο σπίτι της Senora Marsh και να μένει εκεί. Το πιο σημαντικό από όλα όσα του έτυχαν σε αυτό το μουσικό ταξίδι, ήταν εκείνο το λαϊβάκι. Για αυτό και το 2019 αφιέρωσε στη μνήμη της την συλλεκτική επανέκδοση του "things fall apart". Ο (γραπτός) λόγος για τον Leonard Nelson Hubbard, τον Ηub από τους Roots, ο οποίος στα μέσα Δεκέμβρη «έφυγε» για ν' ανταμώσει ξανά με τον Malik B και να τον πάει να παίξουν στο σπίτι της Senora Marsh.

Rest In Power Hub

Facebook: The story of my hip hop

Twitter: @StoryHip

Issuu: thestoryofmyhiphop