Ο μύθος του MF DOOM απ’ την πλευρά της μάσκας

«Κάθε πέρσι και καλύτερα», αναφέρει μία λαϊκή ρήση και τις περισσότερες φορές αυτή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως μεταξύ σοβαρού και αστείου παραμονές του 2021 κάπου μέσα μου πίστευα πως το νέο (τότε) έτος, δεν θα μπορούσε είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Διαψεύστηκα γρήγορα. Λίγα λεπτά μετά την έλευση του 2021 σε ένα «σκρολάρισμα» στο κινητό, «έπεσα» πάνω στην είδηση του θανάτου του αγαπημένου MC πολλών αγαπημένων μου MCs, MF DOOM. Είχε αφήσει την τελευταία του πνοή δύο μήνες νωρίτερα (31/10/21), αλλά η οικογένειά του θέλησε να δημοσιοποιήσει τον «χαμό» του αγαπημένου τους, Daniel Dumile στις 31/12/2021. Κάποιες μέρες μετά θέλησα να... συλλυπηθώ μέσω της διήγησης «O μύθος του MF DOOM και της μάσκας». Έφτασε, όμως, η στιγμή, να διαβάσουμε και την άλλη πλευρά: εκείνη της μάσκας.

Ο μύθος, η φαντασία και η αίσθηση φορές έχουν περισσότερη δύναμη από την πραγματικότητα. Αυτό είναι το σωστό και αυτό έπρεπε να συμβαίνει περισσότερες φορές. Η πραγματικότητα διαμορφώνεται από εσάς, τους ανθρώπους, με τις πράξεις, αλλά κυρίως από την απραξία σας. Για αυτό την αποδέχεστε. Εγώ, όμως, η μάσκα, ζω αλλού. Παίρνω σάρκα και οστά από τις διηγήσεις εκείνες που πίστευε και ο επί χρόνια συνοδοιπόρος μου, MF DOOM. Εγώ τον «βάφτισα» έτσι και για αυτό να γράφετε πάντα το ψευδώνυμό του με κεφαλαία.

Μέχρι να τον ανταμώσω, έμεινα για αιώνες στο σκοτάδι. Μπόλιασε μέσα μου το ρημάδι. Γύρισα τον κόσμο για να τον βρω. Αν ψάχνεις για το από πού κρατάει η «σκούφια» του, θα χρειαστεί να πας από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο στη Ζιμπάμπουε και από εκεί στις ΗΠΑ και στην Αγγλία. Όλα αυτά τα μέρη θα τα βρεις στο γενεαλογικό του δέντρο. Εγώ, όμως, τον γνώρισα στο... σκοτάδι. Αυτό ήταν η πατρίδα του. Όχι γιατί αυτό ρίζωσε μέσα του, κύκλωσε την καρδιά και την σκέψη του, αλλά διότι εκεί έδωσε τις μάχες. Να με πιστέψετε, μαζί παλέψαμε. Ήμουν εκεί από την πρώτη στιγμή.

Τον είδα να γεννιέται στο Λονδίνο, στο οποίο παρέμεινε μέχρι εννέα ετών. Δεν θυμόταν τίποτα από εκείνη την περίοδο. Το μόνο που του έμεινε ήταν το χαρτί της βρετανικής υπηκοότητας. Εγώ, όμως, δεν έχω ξεχάσει. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή πως ήταν ξεχωριστός.

Είδαμε και λίγο φως στην πορεία μας, αλλά αν θες να μάθεις για αυτή την διαδρομή, θα χρειαστείς να διαβείς στα τυφλά. Πού ξέρεις; Μπορεί να μείνεις για ώρα στο σκοτάδι μέχρι να το συνηθίσεις και να μην θες να το αποχωριστείς. Ίσως να χρειαστείς την βοήθεια από κάποιο ή... κάτι για να σε γλιτώσει από αυτό ή να σε συντροφεύσει. Όπως ανέφερα, ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί πάλι να του μοιάζεις και να σου ταιριάζει αυτή η ρότα.

Παιδάκι ήταν, όταν οι γονείς του μετανάστευσαν στις ΗΠΑ κι εγκαταστάθηκαν στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης. Δεν θέλησε να αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα παρότι με το πέρασμα των χρόνων την δικαιούταν. Μάλλον αυτό συνέβη, καθώς ως παιδί μεταναστών που ήταν, δεν θαμπώθηκε στιγμή από το τόσο πολυδιαφημισμένο, όσο και ψεύτικο, αμερικανικό όνειρο. Με «έθρεψε» με αυτή την απόφαση.

Πήρα δύναμη και από άλλα, πιο μικρά. Τα comics που σύλλεγε από πιτσιρικάς, τα graffiti που γούσταρε, τα πρώτα beats που συγκλόνισαν τα βάθια του και τα στιχάκια που στριφογύρναγαν στο μυαλό του φορές με έκαναν να νιώθω ανίκητη. Ήταν δεν ήταν 17 ετών, όταν σας πρωτοσυστήθηκε σαν Zev Love X. Μαζί με τον κατά δύο χρόνια μικρότερο αδελφό του, τον DJ Subroc και τον Rodan, o οποίος αργότερα αντικαταστήθηκε από τον Onyx the Birthstone Kid, σχημάτισαν τους KMD. Πιτσιρικάδες σε μία ρομαντική εποχή, αλλά τα πρώτα δείγματα γραφής ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά και το 1991 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, το "Mr. Hood". Δεν ήταν, όμως, (ακόμα) έτοιμος για εμένα.

Μακάρι να μην έφτανε η στιγμή να με φορέσει. Η μοίρα, όμως, είχε άλλα σχέδια. Στις 23 Απριλίου του 1993, λίγο πριν από την αρχικά προγραμματισμένη κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους - ο οποίος εντέλει βγήκε το 2001 - ο DJ Subroc σκοτώθηκε, όταν παρασύρθηκε από αυτοκίνητο. Το συγκρότημα διαλύθηκε και ο αδελφός του βυθίστηκε σε θλίψη.

Χάθηκε για χρόνια, τόσα όσα που κάποιοι τον ξέχασαν. Εγώ, όμως, ήμουν εκεί. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος και τότε στράφηκε σε εμένα. Χρειάστηκε να με φορέσει, ώστε να βρει το κουράγιο και τη δύναμη για να επανέλθει. Αρχικά μέσα από διαγωνισμούς και βραδιές freestyle και μετέπειτα και δισκογραφικά.

Ήταν, όμως, διαφορετικός. Το σκοτάδι είχε αφήσει το στίγμα μέσα του. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που στάθηκαν σ΄ εμένα και στο νέο ψευδώνυμο που του έδωσα. «Το κάνει να δείξει την αντίθεσή του σε κάθε μορφή ανισότητας και στη μουσική βιομηχανία», είπαν.

Το κάνει να δείξει την αντίθεσή του σε κάθε μορφή ανισότητας και στη μουσική βιομηχανία

«Ήθελα να βγω στη σκηνή και να εκφραστώ χωρίς οι άνθρωποι να σκέφτονται αυτά που συνήθως σκέφτονται. Η οπτική επαφή δημιουργεί πάντα την πρώτη εντύπωση. Αφού η πρώτη εντύπωση πάντα θα υπάρχει, με αυτό τον τρόπο μπορώ να την ελέγχω», δήλωσε ο ίδιος χρόνια αργότερα, ενώ για να σας… μπερδέψει και να σας κρατήσει μακριά μου, κάποια στιγμή είπε πως «ο MF DOOM είναι ακόμα ένας χαρακτήρας. O Zen Love X ήταν επίσης ένας χαρακτήρας. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ήμουν εγώ, αλλά όχι. Όλοι είναι χαρακτήρες. Με τον χαρακτήρα του DOOM μπορούμε να βλέπουμε τις καταστάσεις με διαφορετική οπτική. Πίστευα πως η μάσκα θα έδινε μυστήριο στον χαρακτήρα και θα τον έκανε να ξεχωρίζει. Σκέφτηκα πως θα ήταν ένας καλός τρόπος για να δουν οι άνθρωποι την διαφορετικότητα ανάμεσα στους χαρακτήρες. Όπως κάνει κι ένας ηθοποιός που αυξομειώνει το βάρος του για τις ανάγκες ενός ρόλου».

Εδώ, όμως, όπως προανέφερα, σημασία έχουν ο μύθος, η φαντασία και η αίσθηση και όχι η πραγματικότητα. Ο MF DOOM δεν ήταν απλά ένας χαρακτήρας. Έχω ζωή και δύναμη. Ήμουν αυτή που τον ανέσυρε από τα σκοτάδια για τον «χαμό» του αδελφού του κι εκείνη που τον βοήθησε ν’ αντέξει ακόμα χειρότερες καταστάσεις.

Ναι, υπήρξαν και χειρότερες. Εγώ δεν ήμουν δίπλα του για να σας μεταφέρω όσα πέτυχαν ο MF DOOM και οι άλλοι χαρακτήρες που επινοήσαμε ή για να μετράμε τις πωλήσεις δίσκων και τα views. Χιλιοειπώθηκαν αυτά μετά με τον χαμό του. Ούτε για να δίνω άλλοθι για κάνα δυο παραξενιές του. Εγώ ήμουν εκεί για τ΄ άλλα, τα δύσκολα.

\

Ήμουν εκεί το 2011, όταν προσπάθησε να επιστρέψει στις ΗΠΑ έπειτα από την δεύτερη ευρωπαϊκή περιοδεία του και ο «θείος Σαμ» τού αρνήθηκε την είσοδο στη χώρα. Βλέπετε, δεν είχε ξεχάσει πως δεν είχε πάρει την αμερικανική υπηκοότητα. Για δύο χρόνια η επικοινωνία με την οικογένειά του περιοριζόταν σε βιντεοκλήσεις και στις ολιγοήμερες επισκέψεις στις ΗΠΑ που του επιτρέπονταν. Μέχρι να βρεθεί η λύση με τη μετακόμιση της οικογένειάς του στο Λονδίνο, του έδινα δύναμη και ήμουν η ασπίδα του.

Το μεγαλύτερο πλήγμα, όμως, δεν το είχε δεχθεί ακόμα. Το 2017 «έχασε» τον γιο του, Mali σε ηλικία μόλις 14 ετών. Εκεί σχεδόν διαλύθηκα κι εγώ.. Μου πήρε καιρό για να μαζέψω τα κομμάτια μου και να μπορέσω να τον βοηθήσω. Όπως είχε πει και ίδιος, ο Mali ήταν «ο καλύτερος γιος που θα μπορούσα έχω. Καλό ταξίδι και όλοι οι πρόγονοί μας θα σε υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες. Ήσουν η μεγαλύτερή μας έμπνευση. Σε ευχαριστούμε (σ.σ. εννοεί και την σύζυγό του, Jasmine) που μας επέτρεψες να είμαστε οι γονείς σου. Σε αγαπάμε, Mali».

Δεν το έβαλε κάτω, προσπάθησε να συνεχίσει, αλλά ο χρόνος πλέον κυλούσε βασανιστικά αργά. Σχεδόν τρία χρονιά μετά τον χαμό του γιου του, Μali, στις 31 Οκτωβρίου 2020 οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν και για εκείνον. Μην ψάχνεις το πώς και το γιατί. Χαμογελαστός ήταν εκείνη τη μέρα ο τρελό-DOOM. Είδε πάλι τον γιο του που τον περίμενε να τον αγκαλιάσει και άκουσε ξανά τον αδελφό του να σκρατσάρει.

Σε ευχαριστώ που μου έδειξες πώς να μην φοβάμαι να αγαπήσω και να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ

Άλλαξε ο σκοπός μου από τότε και μου πήρε δύο μήνες για να το συνειδητοποιήσω. Όταν, όμως, αυτό συνέβη, μάζεψα όσα κομμάτια μου είχαν απομείνει, για να σταθώ στο πλευρό της Jasmine. Της έπιασα το χέρι και την παραμονή πρωτοχρονιάς του 2021 γράψαμε από κοινού:

«Στον Dumile

Ήσουν καλύτερος σύζυγος, πατέρας, δάσκαλος, μαθητής, συνεργάτης, εραστής και φίλος που θα μπορούσα να ζητήσω. Σε ευχαριστώ για όσα έδειξες, έμαθες κι έδωσες σε εμένα, στα παιδιά μας και στην οικογένειά μας. Σε ευχαριστώ που μου έμαθες πώς να συγχωρώ ανθρώπους, να δίνω δεύτερες ευκαιρίες και να μην είμαι βιαστική στο να κρίνω και να ξεγράφω κάποιον. Σε ευχαριστώ που μου έδειξες πώς να μην φοβάμαι να αγαπήσω και να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ. Ο κόσμος μου δεν θα είναι ξανά ο ίδιος χωρίς εσένα. Οι λέξεις δεν θα εκφράσουν το τι εσύ και ο Malachi (σ.σ. ο Mali) σημαίνετε για εμένα. Εσείς, η οικογένειά μας και o πλανήτης μας να είναι πάντα ευλογημένοι.

Με όλη μου την αγάπη,

Jasmine».

Κάπως έτσι σας ανακοινώθηκε μέσω των σύγχρονων μέσων κοινωνικής δικτύωσης ο θάνατος του MF DOOM λίγη ώρα πριν το 2020 μας αποχαιρετήσει. Όσον αφορά εμένα, τη μάσκα, όση ζωή μού έχει απομείνει, θα τη δώσω στη Jasmine για να απαλύνω λίγο από τον πόνο της. Το έκανα για χρόνια και θα συνεχίσω να το κάνω.

Επικοινωνία:

Facebook: The story of my hip hop

Twitter: @StoryHip

Issuu: thestoryofmyhiphop