Οι Public Enemy έσωσαν την ζωή του Akil των Jurassic 5
Το KickIt και το “The Story of my Hip Hop” θυμούνται πώς οι Public Enemy άλλαξαν την ζωή του Akil The MC των Jurassic 5.
Σε λίγες μέρες (11/8) η κουλτούρα συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής και τα προεόρτια για αυτήν την επέτειο καλά κρατούν. Όλο και κάπου θα έχει πάρει το μάτι σας ή θα έχετε ακούσει για συλλεκτικές εκδόσεις και επανεκδόσεις, επετειακά events και κυκλοφορίες, ενώ στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το docuseries του Chuck D των Public Enemy, “Fight The Power: How Hip Hop Changed The World” που άρχισε το ταξίδι του στις αρχές του χρόνου. Δεν έχει τύχει να το παρακολουθήσω. Ίσως να μοιάζει με ένα από τα πολλά ντοκιμαντέρ που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν και βασίζονται σε ένα συνδυασμό καταγραφής των σπουδαιότερων σταθμών αυτής της διαδρομής και κάποιων προσωπικών αναμνήσεων των πρωταγωνιστών της. Εμένα πάλι, με γοητεύουν περισσότερο οι «μικρές» και λιγότερο προβεβλημένες ιστορίες. Ίσως, γιατί αυτές αλλάζουν τον κόσμο και σώζουν ζωές...
Από τότε που θυμόταν τον εαυτό του είχε ένα όνειρο: Να ταξιδέψει στον κόσμο. Για να γίνει, όμως, αυτό έπρεπε πρώτα να ξεφύγει από τους δρόμους. Δεν χρειάζεται να φτάσεις στο τέλος της ιστορίας για να δεις αν τα κατάφερε. Εκπλήρωσε το όνειρό του, αλλά όχι με τον τρόπο που αρχικά πίστευε…
Όταν μεγαλώνεις σε γκέτο και θες να φύγεις από αυτό, δεν έχεις πολλές επιλογές. Η μία είναι να μπεις στο «παιχνίδι» και να μπλέξεις με περίεργα νταραβέρια, αλλά συνήθως το τέλος σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι καλό. Άσε κιόλας που πρέπει να αντέξεις το βάρος και τις επιπτώσεις αυτής της επιλογής και φορές η ζωή (sic), το σύστημα καλύτερα, φροντίζει έτσι, ώστε να σε ωθεί σε αυτή. Η άλλη είναι μέσω κάποιας αθλητικής υποτροφίας να αποκτήσεις την ευκαιρία να σπουδάσεις σε κάποιο πανεπιστήμιο ή να γίνεις επαγγελματίας αθλητής. Υπάρχει όμως ακόμα μία επιλογή: ο στρατός. Για άλλους αυτή είναι η τελευταία και για άλλους η μοναδική επιλογή, καθώς πολλοί αφροαμερικανοί επηρεασμένοι από κάποιο μέλος της οικογένειάς τους που είναι ήδη στον στρατό, παρουσιάζονται ενώπιον του «θείου Σαμ» για συνεχίσουν την παράδοση της φαμίλιας τους.
Εκείνος μόλις είχε πατήσει τα 18 χρόνια κι επηρεασμένος από τον στρατιωτικό πατέρα του που τότε (1988) υπηρετούσε στην Γερμανία, ήταν έτοιμος να διαλέξει την «κουρτίνα τρία», καθώς με τα χακί θα είχε την ευκαιρία να γυρίσει τον κόσμο. Πιτσιρικάς ακόμα δεν είχε αναλογιστεί το πραγματικός βάρος αυτής της επιλογής, αφού κρατιόταν από το όνειρο του ταξιδιού και και ήθελε απεγνωσμένα να γλιτώσει από το γκέτο.
Η αλήθεια πάντως ήταν πως υπήρχαν και άλλοι τρόποι που τον έκαναν να ξεχνιέται από την καθημερινότητα. Ένας από αυτούς ήταν συνδεδεμένος με την κουλτούρα, καθώς από τα 14 χρόνια του ήταν b-boy και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχε σχέση με όλα τα στοιχεία του Hip Hop. Ίσως αυτή η αγάπη να τροφοδοτήθηκε και από την πλούσια συλλογή βινυλίων του πατέρα του, στην οποία έβρισκε τα «δείγματα» από κομμάτια που αγάπησε. Δεν το είχε πάρει και πολύ σοβαρά αυτό το... παιχνίδι, αλλά αυτό άλλαξε, όταν το 1988 άκουσε το Black Steel In The Hour Of Chaos των Public Enemy. Εκείνο το LP, το "It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back", του άλλαξε - ίσως και να του έσωσε - την ζωή. Το πλάνο του ανατράπηκε με μιας, καθώς τότε αποφάσισε να αφήσει στην άκρη το όνειρο να γυρίσει τον κόσμο ντυμένος στα χακί και αφοσιώθηκε στο rap. Αυτή ήταν η καθοριστική στιγμή και το Hip Hop έγινε το όχημά του για να ταξιδέψει.
Πέρα από μεγάλο ρίσκο, είχε και κόστος αυτή η απόφαση. Οι σχέσεις με τον πατέρα του ψυχράθηκαν για καιρό, αλλά ο χρόνος και όσα έγιναν στη συνέχεια, το άλλαξαν και αυτό. Αρχές του 1990 ο κόσμος παρακολούθησε σε «ζωντανή» μετάδοση την έναρξη των επιχειρήσεων που εντάσσονταν στο πλαίσιο του Πολέμου του Κόλπου. Οι πολεμικές επιχειρήσεις των μελών της αναπτυχθείσης Διεθνούς Συμμαχία με επικεφαλής τις δυνάμεις των ΗΠΑ βλέπετε, ξεκίνησαν την ώρα που ήταν στον «αέρα» τα δελτία ειδήσεων των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων, ώστε αυτά να τις καλύψουν live και λεπτό προς λεπτό. Ο... Big Brother είχε ήδη αρχίσει να μπαίνει στη ζωή μας. Αυτή την... ταινία την είδε «ζωντανά» μαζί με τον πατέρα του, κοιτάχτηκαν για λίγο στα μάτια και με μιας έσβησαν ό,τι τους χώριζε. «Είμαι χαρούμενος και ανακουφισμένος που δεν μπήκες στον στρατό», μάλιστα του εξομολογήθηκε.
Όσον αφορά εκείνο το όνειρο για να γυρίσει τον κόσμο, το θυμήθηκε ξανά το 1998, όταν ήταν σε περιοδεία με τους Jurassic 5 στην Ευρώπη. Το έζησε και αυτό με το δικό του τρόπο και όπως συνηθίζει να λέει και ο ίδιος, δεν μπήκε στο Hip Hop για να φέρει στην κουλτούρα τους κακόφημους δρόμους από το κεντρικό LA που είχε μεγαλώσει και είχε δει φίλους και μέλη της οικογένειάς του να σκοτώνονται ή να καταλήγουν στη φυλακή, αλλά έκανε rap για να ξεφύγει από αυτή την ζωή. Ο ίδιος μάλιστα, ο AKil The MC, παραμένει ενεργός ως και σήμερα και προφανώς κάτι έχει καταφέρει...
The Story of my Hip Hop
