Στο… ρινγκ με τον Brak
Το “Τhe Story of my Hip Hop” βάζει στα πλατώ του KickIt αγαπημένα κομμάτια του Brak και ακολουθεί τα… χνάρια της διαδρομής του.
Photo Credits: Σπύρος Στεριώτης
Πάνε χρόνια πολλά από την πρώτη γενιά των... μαχητών. Δεν άργησε κι εκείνος να ξεμυτίσει, αλλά χρειάστηκε καιρός για κάποιους για να τον πάρουν χαμπάρι. Αν τον έχουν πάρει δηλαδή...
Δεν γνωρίζω, αν το όνειρό του ήταν να μπει στην... αρένα και να «κτυπηθεί» ακόμα και με κάποιους από την πρώτη γενιά των αλλιώτικων αυτών... μαχητών που έχουν πολλούς μύθους να τους συντροφεύουν. Σημασία έχει όχι μόνο ότι συνέβη, αλλά και πώς το έκανε. Ο δρόμος για να φτάσει εκεί, κάθε άλλο παρά ευκολοδιάβατος ήταν. Είναι δύσκολο από... θεατής να τραβήξεις τα σχοινιά και να μπεις στο… ρινγκ. Ή καλύτερα έτσι έπρεπε να είναι, γιατί τα παραδείγματα - προς αποφυγήν - όσων βρέθηκαν σ’ αυτό το πάλκο από σπόντα, συμφέροντα ή απλά υπακούοντας στα προστάγματα της εκάστοτε εποχής, είναι πολλά. Εκείνος, όμως, ήταν και παραμένει έτοιμος πάντα για πόλεμο με σχέδιο κι έτοιμο κόλπο.
Παιδί της νύχτας από το τελευταίο σκαλί από τα κάτω της πυραμίδας και σύγχρονος ρεμπέτης από την ξεχασμένη στο περιθώριο γενιά της κασέτας, είναι άλλωστε που δίνει ψυχή στα γραπτά και στο booth, οπότε ο δύσκολος δρόμος τού ταίριαζε καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς τον ήξερε καλά κι ευτυχώς δεν τον ξεχνά. Τον έμαθε τότε που έπαιζε ντιάμπολο στις πλατείες στο κέντρο ή τότε που με γοργό βήμα έψαχνε έναν τοίχο για να... υπογράψει. Τον έμαθε σε πορείες που έγιναν για να μην θαφτούν όνειρα μέσα στον τύμβο της σιωπής και σε άλλες που οδηγούσαν στα πέταλα γηπέδων. Τον έμαθε στα μέρη που οι θεοί δεν γεννήθηκαν καν. Πάντα συντροφιά τού κράταγαν περίεργα τραγούδια που έμεναν ανεπηρέαστα και μακριά από τις τάσεις του κυρίαρχου ρεύματος και ο Hip Hop κώδικας. Αυτά ήταν και τα... γάντια του. «Δεξί – αριστερό» πρόβαρε συνεχώς τις γροθιές του.
Καρτερικά περίμενε για χρόνια μέχρι να ακούσει το καμπανάκι να κτυπάει για εκείνον και ο χώρος αναμονής έγινε το κελί του. «Άραγε μ' ακούς;», φορές αναρωτήθηκε, αλλά «κάθε εμπόδιο για καλό» αναφέρει μία λαϊκή ρήση και ποιος είμαι εγώ για να διαφωνήσω… Έτσι μπήκαν οι βάσεις στην περίπτωσή του. Ίσως κιόλας έτσι πρέπει να «χτίζονται» τα θεμέλια.
Βλέπετε η... κάσκα πυγμαχίας έγινε η μάσκα που έκρυβε το πρόσωπό του
Όταν ήρθε η ώρα μάλιστα να πάρει το βάπτισμα του πυρός και να παλέψει, δεν τον κατάλαβαν πολλοί. Βλέπετε η... κάσκα πυγμαχίας έγινε η μάσκα που έκρυβε το πρόσωπό του. Δεν τον ένοιαζε όμως. Ήταν καιρό σε θέση άμυνας, με τις γροθιές στο πρόσωπο να προστατεύεται η γνάθος. Δεν μπήκε καν στη διαδικασία για μία σχεδιασμένη επίθεση, ώστε να… παγιδεύσει τον αντίπαλο και να τον κάνει να του επιτεθεί με τους δικούς του όρους. Απέφευγε τις προσποιήσεις κι έψαχνε να βρει το άνοιγμα να προσγειώσει το «δεξί» και πάντα με γερό το πάτημα. Τις έδωσε τις… μάχες του, τις δίνει ακόμα και μην φοβάσαι, αν πέσει, έχει μάθει να ακροβατεί.
Μοιάζει με σενάριο ταινίας αυτή η διαδρομή; Μπορεί, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως τη μάσκα ή καλύτερα την κάσκα, την έβγαλε σε ένα σινεμά. «Την έκανε την δουλειά της», είπαν οι περισσότεροι. Άλλοι, διαφώνησαν υποστηρίζοντας πως θα μπορούσε να τον προστατεύσει για λίγο ακόμα. Ήταν γραφτό, όμως, να την βγάλει. Έτσι έπρεπε να γίνει, ώστε το πιο δυνατό χτύπημα κάποια χρονιά μετά, να το δεχτεί χωρίς προστατευτικά. Εκείνο το χτύπημα που άλλοι θα έκαναν τα πάντα για να το αποφύγουν, καθώς θα τους έριχνε νοκ ντάουν. Εκείνος πάλι, έπεσε πάνω του με φόρα κι έμεινε όρθιος.
Εσύ, όμως, μην μπλέκεις με αυτά, δεν έχουν πλάκα. Κράτα τα Χνάρια που ξεκίνησαν από την Antiterra και τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται, όταν τον ακούς κάτω από την σκηνή. Ήταν για χρόνια εκεί, στη θέση που είσαι και είμαι και παρά το κόστος, παραμένει ο ίδιος: Ο Κώστας από την πλατεία, το γήπεδο, το μποξ, την Antiterra, τα Χνάρια, το cell, το «δόντι»… Ο Κώστας από την Κυψέλη. Στο υπογράφω εγώ, ο Χρήστος από την Καλλιθέα (πλέον από Κυψέλη).
*Στη διήγηση υπάρχουν αναφορές στα κομμάτια του Brak: Τι θα απομείνει, Παιδιά της νύχτας (feat. DJ Millman), Με τα μάτια (feat. Dj MaMe), Νιώσε τον νταλκά μου, Η γενιά της κασέτας (feat. Lyrical Punishment, Dj Millman), Σουρεάλ, Το κέντρο (feat Dj Moya), Στον τύμβο της σιωπής, Χαράμ (feat. Obnoxious Kas, DJ Millman), Hip Hop κώδικας, Άραγε μ’ ακούς (Χνάρια), Έχω μια μάσκα (feat. DJ Enthro), Φαντάσματα (feat. Dj Moya), Μη φοβάσαι (feat. Ζωγράφος και Φοίβη Τζήμα), Γίνανε, Διαδρομή, Δεν έχουν πλάκα (Χνάρια), Συναισθήματα, Κόστος (feat. On Αxis).
Photo Credits: Σπύρος Στεριώτης
Instagram
Facebook
Brak
Instagram
Facebook
Youtube
Spotify
