Τσάρκες Σαββάτου με το Van of Fame
Το “The Story of my Hip Hop” ξεφυλλίζει στο KickIt το Van of Fame του Φάνη Αφανή και συγχρόνως πολύχρωμες αναμνήσεις ξεπετάγονται σε ένα γκρίζο αστικό περιβάλλον.
Ανέφερε συχνά πως «ο χρόνος είναι σχετικός». Πάντα το πίστευε, αλλά ίσως να του πήρε καιρό για να βάλει τις σκέψεις του σε μία σειρά και αν όχι να το αποδείξει, τουλάχιστον να το υποστηρίξει: «Το παρόν δεν είναι κάτι άλλο από μία αλληλουχία στιγμών που ξέφυγαν από την λήθη της καθημερινότητας», θα σου τόνιζε καιρό αργότερα και θα σου πρόσθετε πως «τα τερτίπια του χρόνου άλλους θα παιδεύουν, άλλους θα λυτρώνουν και άλλους θα τους αφήνουν παντελώς αδιάφορους». Αυτό ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει.
Βέβαια τότε, την εποχή της πρώτης νιότης δεν τον απασχολούσε το πώς θα αποδείξει την θεώρησή του, καθώς ήταν παραδομένος στη φλόγα της άγριας εφηβείας του. Ή καλύτερα αν προτιμάτε ερωτευμένος, με κάποια από τα αυτά τα καρδιοχτύπια να χτυπούν ακόμα και δεκαετίες μετά. Ίσως κιόλας να παραμένει γοητευμένος από τον ρυθμό που κρύβεται σε αυτά. Μεγάλη κουβέντα αυτή και παρότι σχετική με αυτό το παιχνίδι αναμνήσεων ή καλύτερα με αυτή την αλληλουχία στιγμών που μας οδήγησε στο τώρα και σε αυτή την διαδικτυακή γωνιά, καλύτερα ας μην την ανοίξουμε.
Για να ανοίξουν τα μάτια πάντα έπρεπε να πιει καφέ. Εξαρτημένος από την καφεΐνη από τα μικράτα του. Δεν γινόταν αλλιώς. Κάποιος θα υποστήριζε πως εκείνη τη μέρα θα ήταν πιο χαλαρός, καθώς ήταν Σάββατο. Δεν χρειαζόταν να βιαστεί για να προλάβει την... δεύτερη ώρα στο σχολείο.
Υπήρχε, όμως, μια... ιεροτελεστία που έπρεπε να ακολουθηθεί και αυτό συνέβη και τότε. Ήπιε γρήγορα τον καφέ του, ντύθηκε και κατέβηκε για την τσάρκα του. Στα πρώτα λεπτά της περιπλάνησης είχε ήδη πάρει έναν δεύτερο καφέ στο χέρι. Θα έκανε κι έναν κύκλο για να φτάσει στον σταθμό του τρένου, καθώς συνήθιζε να περνάει από το ποτάμι για να δει αν είχαν προστεθεί καινούρια κομμάτια graffiti. Δεν το είχε με την... ζωγραφική, αλλά η τέχνη του δρόμου τον είχε πλανέψει από παλιά. Από τότε που είδε τον «μάγο» έξω από το θεατράκι κάτω από την γέφυρα στο σταθμό του Νέου Φαλήρου. Μετά έμαθε πως αυτό ήταν μέρος μιας κουλτούρας αποτελούμενη από διάφορα στοιχεία. Τα αγάπησε όλα. Άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο, όμως, αυτό δεν έχει σημασία και οι τσάρκες του Σαββάτου γίνονταν για να εντρυφήσει περισσότερο στην κουλτούρα.
Για αυτό και όταν έφτανε στο σταθμό του ΗΣΑΠ, άφηνε κάνα δυο τρένα να περάσουν, καθώς περίμενε να δει αν υπήρχε σε αυτά κάνα νέο κομμάτι. Καλλιθέα, Ταύρος, Πετράλωνα, Θησείο και στο Μοναστηράκι κατέβαινε. Ακολουθούσε η καθιερωμένη βόλτα στην Ηφαίστου με στάσεις στα δισκάδικα. Κρατούσε για ώρες αυτή η περιπλάνηση, καθώς τα φράγκα από τότε ήταν μετρημένα και μαζεμένα από το χαρτζιλίκι του. Διάβαζε τα credits στην πίσω πλευρά των βινυλίων μέχρι να καταλήξει σε αυτό που θα έπαιρνε. Βλέπετε, εκείνα τα χρόνια η πληροφορία δεν ερχόταν και τόσο εύκολα. Είχαν, όμως, τη μαγεία τους και για αυτό πολλοί τα λησμονούν.
Οι τσάρκες αυτές, όμως, δεν σταματούσαν με την αγορά κάποιου δίσκου. Πριν πάρει τον δρόμο της επιστροφής, η περιπλάνηση συνεχιζόταν. Κατέβαινε προς το Θησείο για να δει αν σε κάποιο τοίχο είχε προστεθεί κάποιο νέο κομμάτι. Αν έβγαινε ο χρόνος, το έκοβε με τα πόδια προς το Κεραμεικό και προς την... Τσάιναταουν για τον ίδιο σκοπό.
Υπήρξαν πολλές ανάλογες περιπλανήσεις και σε άλλα μέρη. Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία, Πειραιά κλπ. Πάνω - κάτω τις θυμάται όλες, καθώς (και) αυτές τον έφεραν στο σήμερα. Με το πέρασμα των δεκαετιών αυτών, αυτές οι τσάρκες λιγόστεψαν, αλλά πάντα αν υπήρχε κάτι που... χαλάει το γκρίζο αστικό τοπίο, το μάτι του θα έπεφτε σε αυτό. Κάπου στα μισά της περασμένης δεκαετίας άκουσε και για ένα πρότζεκτ και άρχισε να ψάχνει και για βαμμένα βανάκια. Η ειρωνεία είναι πως δεν είδε κανένα από τότε που πληροφορήθηκε για αυτό το εγχείρημα. Δεν πειράζει, όμως, ο Φάνης Αφανής τα μάζεψε όλα με κόπο και μεράκι σε ένα βιβλίο και ξεφυλλίζοντάς το, ο υπογράφων ξαναζεί αυτές τις τσάρκες του Σαββάτου και για αυτό τον ευχαριστεί.
Καλοτάξιδο Φάνη...
Φάνης Αφανής
Van Of Fame
The Story of my Hip Hop
