Isaiah Rashad - "The House is Burning" (Review)

Isaiah Rashad. Ένα όνομα που έκανε πολύ θόρυβο 5 χρόνια πριν, με την κυκλοφορία του επίσημου ντεμπούτου του, ‘’The Sun's Tirade’’. Ή του δεύτερου δίσκου του αν θέλετε να υπολογίσουμε και το ‘’Cilvia Demo’’, οι απόψεις διίστανται. Πέρασαν 5 χρόνια λοιπόν από τότε. Τότε που με τις ευλογίες της TDE, με συμμετοχές των Kendrick Lamar και SZA μεταξύ άλλων, με sold out συναυλίες και tour που έπειτα ακολούθησαν, με μισό εκατομμύριο streams, με, με, με.. όλα έδειχναν πως θα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Και μετά ο Isaiah εξαφανίστηκε.

Η αλήθεια είναι πως ο Zay το επόμενο διάστημα πέρασε από πολλά στάδια. Αποποιήθηκε το rap for money concept, άλλαξε αρκετά κουρέματα, ξόδεψε άπειρα φράγκα σε ρούχα, κατέληξε να κοιμάται σε καναπέδες φίλων του άφραγκος, stremαρε που και πού στο IG του μερικά snippets από την μουσική του, βούτηξε στην προσωπική του άβυσσο , πάλεψε με τους δαίμονές του, αγκάλιασε τα τραύματά του, πέρασε από rehab και τελικά επέστρεψε. Επέστρεψε ανανεωμένος και δείχνει να πατάει καλύτερα στα πόδια του. Και εμείς είμαστε αρκετά χαρούμενοι γι’ αυτό.

Από το 2017 που ξεκίνησε με tweets να teasάρει την κυκλοφορία του επόμενου δίσκου του, καταλήγουμε στο 2020 που κυκλοφορεί το single ‘’Why Worry’’ στα πλαίσια της Fan Appreciation Week της TDE, και στον φετινό Μάιο με το ‘’Lay wit Ya’’ με συμμετοχή του Duke Deuce , πάνω στο γνωστό sample των Three 6 Mafia. Ακολούθησαν τα ‘’Headshots’’ (κομματάρα) και ‘’Wat U Sed’ σε συμμετοχή των Doechi & Kal Banx. Και τα 3 λειτούργησαν ως promo singles μέσα από το ‘’The House Is Burning’’. Λίγο έλειψε να μας βγάλει τον μισό δίσκο σε singles σαν να λέμε, γιατί ως άλλος Kanye, η πρώτη επίσημη ημερομηνία που δόθηκε, δεν τηρήθηκε ποτέ (Yeezus περιμέναμε καιρό το Yonda να ξες !), αλλά τον συγχωρούμε. Το "200/Warning." δεν εμπεριέχεται σε αυτό το LP, όπως και το ‘’Runnin’’ με συμμετοχή του Schoolboy Q (Q where u at ?), τα οποία βγήκαν ως loosies το τελευταίο δίμηνο πριν κυκλοφορήσει το LP. Πάμε όμως στα του δίσκου.

The ‘’House Is Burning’’ λοιπόν. Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τον προηγούμενο Γενάρη και τα τραγούδια του άλμπουμ επιλέχθηκαν μέσα από ένα σύνολο που έφτανε τον αριθμό 60. Από αυτά επιλέχθηκαν τα 16, με τα 3 όπως είπαμε να είχαν ήδη κυκλοφορήσει. Εντελώς διαφορετικό μοτίβο δουλειάς από τους Έλληνες artists, αρκετοί εκ των οποίων τα τελευταία χρόνια προτιμούν πιο compact δίσκους των 7-8 τραγουδιών και ζήτημα είναι αν έχουν δουλευτεί τα διπλάσια για να καταλήξουν σε αυτόν τον αριθμό. Αλλά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ας μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Η αλήθεια είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις , οι ανεξάρτητες κυκλοφορίες στην Ελλάδα απαιτούν μεγάλο κόστος το οποίο στο 90% των περιπτώσεων μεταφέρεται αυτούσιο στις πλάτες των καλλιτεχνών, πράγμα το οποίο κάνει την διαδικασία κυκλοφορίας ενός δίσκου αρκετά πιο δύσκολη.. Τι λέγαμε ; Α, ναι. ‘’The House is Burning’’. Πάμε.

Πρώτο κομμάτι, ‘’Darkseid’’. Drumsetless, με την επιβλητική χροιά του Zay να αγκαλιάζει το beat, μας καλωσορίζει στο άλμπουμ του με έναν decent τρόπο. Τίμιο intro, ατμοσφαιρικό, που σετάρει όμορφα την συνέχεια του δίσκου. Mission accomplished. Φοβερό switch στην παραγωγή του ‘’From The Garden’’, μία παραγωγή που καθόταν από το 2017 όπως έχει πει παλιότερα ο ίδιος . Δυνατός -για τα δεδομένα του- Lil Uzi Vert με hypαριστά adlibs. Επιτυχημένη συνταγή – banger after smooth intro- δεν αλλάζει. Μας κέρδισε, το ομολογούμε. Easy lyrics – easy listening το ‘’RIP Young’’, σου δίνει τα vibes που θες όταν οδηγείς στο αυτοκίνητο αργά το βράδυ. Στίχος που μας κόλλησε για αρκετές ώρες : ‘’Ain’t nothing but a good day, don’t die’’. Επόμενο track το ‘’Lay Wit Ya’’, που είχε κυκλοφορήσει πριν το release του δίσκου. Ήδη από τα πρώτα 4 tracks του album, είναι έντονη η trap αισθητική και στα beats, αλλά και στο delivery και το γράψιμο του Isaiah. Κοφτά raps, μικρά σε διάρκεια bars, ο δίσκος τσουλάει εύκολα και μας έχει στην άκρη της καρέκλας μας για το τι θα ακολουθήσει. Και όντως, το ‘’Claymore’’ με το που μπαίνει σου δίνει αυτήν την smooth R&B αισθητική που χρειαζόσουνα, και το ήξερες ότι τη χρειαζόσουνα, με συμμετοχή του Smino (μέλος των Zoink Gang μαζί με JID, Buddy και Guapdad). Sensual μελωδικές από τον Isaiah, semi erotic – semi conscious rap, σε ένα τραγούδι που παραπέμπει στο γνωστό anime (ίσως;). ‘’Headshots’’ στη συνέχεια. Μέχρι τώρα, το αγαπημένο μου track. Τα vibes που σου δίνει είναι τα : παλιός καλός Isaiah του ‘’The Sun’s Tirade’’. Ταξιδιάρικο flow, όλα τέλεια, πραγματικά. Και όντως, ‘’Zay you smooth like an R&B song’’, gracias amigo. Oldschoolάδικο drum set, δυνατά vocals στο intro και στο chorus του ‘’All Herb’’, με αντίστοιχες δεύτερες στο verse του Zay, σε ένα κομμάτι-εξομολόγηση και η αλήθεια είναι ότι μας είχε λείψει αυτός ο conscious Isaiah. Φτάνουμε στα μισά του δίσκου με το ‘’Hey Mista’’. Silly freestyle raps όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, δεν το λέμε εμείς ! Δεν μας χαλάει καθόλου, 2 λεπτά κομμάτι είναι , μας ξεκούρασε κιόλας.

Μέχρι τώρα, έχουμε έναν διαφορετικό και πιο εξελιγμένο Isaiah στο γνωστό και αγαπημένο στυλ που τον χαρακτηρίζει. Αν σε έχουν προικίσει βέβαια με τέτοια χροιά, ‘’what could possibly go wrong? ’’ ρωτάτε. Πολλά σας απαντάω. Ο Zay μέχρι στιγμής στον δίσκο φαίνεται να έχει καταφέρει να πιάσει το μουσικό wave της εποχής παρόλο που ήταν τόσα χρόνια ανενεργός (πράγμα αρκετά δύσκολο) και παράλληλα να διατηρήσει την μουσική του ταυτότητα, αυτήν που τον έκανε ξεχωριστό στο είδος του. Καταφέρνει δηλαδή να μην μοιάζει με άλλη μία ρέπλικα της εποχής, παραμένοντας μουσικά επίκαιρος αλλά και τόσο unique στις μελωδικές γραμμές του. Μέχρι τώρα, από εμάς είναι ένα μεγάλο ναι στη συνολική εικόνα, τις λεπτομέρειες θα τις ψειρίσουμε στην συνέχεια. Προχωράμε.

‘’True Story’’ με συμμετοχές των Jay Rock και Jay Worthy. Η μπασογραμμή μας κέρδισε από την αρχή, τα γυναικεία vocals στο chorus μας ταξίδεψαν. Jay Rock + Jay Worthy ήταν ιδανικά feats εδώ, αλλά πραγματικά μπορούσα να ακούω το chorus στο repeat για κάνα τρίωρο, εύκολα. Συνεχίζουμε με το γνωστό ‘’Wat U Sed’’. Τα plugins εδώ βγάζουν μια 80ιλα και σε εσάς, ή είμαι ο μόνος ; Και εδώ θέλω να σταθώ για λίγο στο video clip του τραγουδιού. Μετά από όλα αυτά που γράψαμε και στην εισαγωγή ότι πέρασε ο Isaiah, πόσο ωραίο συναίσθημα να τον βλέπεις χαρούμενο και χαμογελαστό ; Ηθικό δίδαγμα : μην αφήσετε αυτό που σας τρώει να χορτάσει. Συνέχεια με το ‘’Don’t Shoot’’. To the point raps εδώ, από τα πιο κοφτερά του δίσκου, μουσικά όμως ίσως μέχρι τώρα το πιο βαρετό, με εξαίρεση το mini solo του σαξόφωνου στο τέλος. Ίσως έχουμε αρχίσει να κουραζόμαστε.. Πάμε λοιπόν στο ‘’Chad’’ , ίδια αισθητική και εδώ όπως σχεδόν όλο το album, με το hook του Zay να δίνει ρέστα. Πόσο μελωδία έχει μέσα του αυτός ο τύπος πια ; Έξτρα alarming, ίσως αχρείαστο ( ; ) το interlude στο τέλος. Anyway, συνεχίζουμε με το ‘’9-3 Freestyle’’. Μάλλον μιλάμε για το πιο αδιάφορο και -καρμπόν με αρκετά που ακούγονται εκεί έξω- κομμάτι του δίσκου και τσεκάρουμε κλεφτά στην tracklist. Για να δούμε ότι ακολουθεί το ‘’Score’’ με συμμετοχές από 6LACK και SZA. Ναι διάολε! R&B αισθητική και εδώ, solid minimal beat στο βάθος. Pop aesthetics από SZA, εύκολα ακούγαμε και την H.E.R. εδώ. Ο 6LACK ήταν απλά συμπαθητικός, τον έχουμε ακούσει και καλύτερο. Overall, γουστάραμε, θέλαμε ένα τσικ παραπάνω όμως. Πάμε και στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το ‘’THIB’’. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, πάνω σε αυτό το track γεννήθηκε η ιδέα του album, νυχτερινό κομμάτι, συνοδεύεται υπέροχα με ένα ποτήρι whiskey. Τελευταίο κομμάτι ‘’HB2U’’ aka Happy Birthday To You. Ιδανικό για να είναι το κλείσιμο του δίσκου, αρκετά πιο λυρικός Isaiah, μας έλειψε ανά διαστήματα αυτό το στοιχείο. Μελωδικότατη παραγωγή, το outro είναι φοβερό. Πάμε να δούμε τώρα τι ταμείο κάναμε..

Ο Isaiah σε αυτό το album, επέστρεψε στις ρίζες του, σαμπλάρωντας Three Six Mafia και Project Pat ενώ έβαλε και τους Tennessee locals : Duke Deuce & TGTUT στο project του. Το ‘’The Sun’s Tirade’’ μουσικά, είχε πιο έντονο τον jazzy soul ήχο, και ήταν και αρκετά πειραματικό για τα δεδομένα της εποχής. Εδώ αυτό δε συνέβη σε τόσο μεγάλο βαθμό. Προφανώς δεν έλειψαν και αυτές οι στιγμές (βλ. Headshots, HB2U just to name a few) που μας θύμισαν αρκετά τον ήχο του TST, αλλά αυτή η δουλεία κινήθηκε πάνω σε διαφορετικό άξονα. Το main vibe του δίσκου ναι μεν διατηρεί τον ήχο-ταυτότητα του 30χρονου mc, με την διαφορά όμως πως εδώ έχουμε πιο συμπαγείς minimal trap συνθέσεις, πάνω στο κύμα της εποχής. Οι διαφορετικές μουσικές ιδέες απλώνονται ανά διαστήματα ανάμεσα στα tracks, αλλά αν θέλαμε να περιγράψουμε τον δίσκο σε μία γραμμή, αυτή θα ήταν η εξής : Smooth trap shit you listen late at night.

Smooth trap shit you listen late at night.

Στιχουργικά, το 60-70% του album είναι freestyle. Αρκετοί mcs πλέον καταπιάνονται με αυτήν την τεχνοτροπία, που είναι όμως δίκοπο μαχαίρι. Από την μία, σου δίνει αυτήν την αμεσότητα και ειλικρίνεια του ‘’straight από το μυαλό στο mic’’, από την άλλη σε περιορίζει τεχνικά. Και αυτό είναι όντως κάτι που διαπιστώσαμε. Κοφτές μπάρες, συγκεκριμένη (όχι βαρετή, δε θα γινόταν άλλωστε) ροή πάνω στα beats, ο Zay πόνταρε στο να καλύψει αυτό το ‘’κενό’’ με τις μελωδικές και τα back vocals του και με τους καλλιτέχνες που φιλοξένησε στο album του. Overall, έχουμε έναν άμεσο και αληθινό Isaiah, sober μετά από αρκετό καιρό και μια δουλεία που κρύβει μία αισιοδοξία, αν σκάψουμε λίγο πιο βαθιά στα lyrics του. Βλέπουμε δηλαδή την πιο αληθινή πλευρά του Isaiah να καθρεφτίζεται πάνω στα raps του, καίγοντας το σπίτι του και τα φαντάσματα που έκρυβε μέσα, ξεκόβοντας μια για πάντα από το σκοτάδι καθώς πηγαίνει προς το φως.

Συνολικά γουστάραμε, αν μη τι άλλο. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε τα βιώματα του Zay τα τελευταία χρόνια, και το τι κατάφερε να μας δώσει μετά από τόσα χρόνια απουσίας, γουστάρουμε ακόμα παραπάνω. Προσωπικά θα το έβαζα πίσω από το ‘’The Sun’s Tirade’’ -πόσο μου έλειψε ένα feat του k.dot αλήθεια- χωρίς να παραγνωρίζω ότι μιλάμε για έναν αρκετά καλό και γεμάτο good vibes, δίσκο. Πρόκειται για ένα album που ακούγεται ευχάριστα στο σύνολο του, αν και στο τέλος ίσως να μας κούρασε λίγο. Ιδανικό background για μια νυχτερινή αμαξόβολτα και στάση σε κάποια θέα να χαζέψεις την Αθήνα το κατακαλόκαιρο. Με ανοιχτές τις πόρτες και στα ηχεία να παίζει : ‘’Roll the window, let the propane outside’’.

Welcome back Isaiah Rashad. We missed you.

Terra Ignota